آينده پژوهي مشتمل بر مجموعه تلاش‌هايي است كه با استفاده از تجزيه و تحليل منابع، الگوها و عوامل تغيير و يا ثبات، به تجسم آينده‌هاي بالقوه و برنامه ريزي براي آن‌ها مي‌پردازد. آينده پژوهي منعكس مي‌كند كه چگونه از دل تغييرات (يا تغيير نكردن) «امروز»، واقعيت «فردا» تولد مي‌يابد. آينده پژوهي معادل لغت لاتين «Futures Study» است. كلمه جمع Futures به اين دليل استفاده شده است كه با بهره گيري از طيف وسيعي از متدلوژي‌ها و بجاي تصور «فقط يك آينده»، به گمانه زني‌هاي سيستماتيك و خردورزانه، در مورد نه فقط «يك آينده» بلكه «چندين آينده متصور» مبادرت مي‌شود.
موضوعات آينده پژوهي دربرگيرنده گونه‌هاي «ممكن»، «محتمل» و «مطلوب» براي دگرگوني از حال به آينده مي‌باشند.
آينده اساساً قرين به عدم قطعيت است. با اين همه آثار و رگه‌هايي از اطلاعات و واقعيات كه ريشه در گذشته و حال دارند، مي‌توانند رهنمون ما به آينده باشند. ادامه «تصميم گيري صرفاچندين آينده محتمل بر اساس تجارب گذشته»، غفلت از رصد تغييرات آتي را در پي خواهد داشت و با تلخ‌كامي روبرو خواهد شد.
عدم قطعيت نهفته در آينده براي بعضي، توجيه كننده عدم دور انديشي آنان است و براي عده‌اي ديگر منبعي گران‌بها از فرصت‌ها.
با توجه به اهميت اين موضوع و در ادامه برگزاري دو دوره پيشين، سومين همايش ملي آينده پژوهي مورخ 9 بهمن 1393 با حضور صاحبنظران علمي و اجرايي كشور برگزار خواهد شد.