دفاعیه ارشد: جلسه دفاع با موضوع "مقایسه اثر یک دوره تمرینات اصلاحی و تمرینات بروگر بر زاویه سر و گردن، کیفیت خواب، تصویر بدنی در کارمندان مبتلا به سندرم متقاطع فوقانی"

جلسه دفاع با موضوع "مقایسه اثر یک دوره تمرینات اصلاحی و تمرینات بروگر بر زاویه سر و گردن، کیفیت خواب، تصویر بدنی در کارمندان مبتلا به سندرم متقاطع فوقانی" روز پنجشنبه، 29 آبان، 1404 توسط دانشگاه طلوع مهر در شهر قم استان قم برگزار می شود.

چکیده پژوهش حاضر با هدف بررسی و مقایسه اثرات هشت هفته تمرینات اصلاحی و تمرینات بروگر بر زاویه سروگردن، کیفیت زندگی و تصویر بدنی کارمندان زن مبتلا به سندرم متقاطع فوقانی انجام شده است. این مطالعه از نوع کاربردی و نیمه تجربی با طرح پیش آزمون–پس آزمون و گروه کنترل طراحی شد. جامعه آماری شامل کارمندان زن شاغل در ادارات شهر قم در سال ۱۴۰۳ تا ۱۴۰۴ بود که پس از ارزیابی وضعیت پاسچر و فتوگرامتری، علائم سندرم متقاطع فوقانی در آنان تشخیص داده شد. پس از اعمال معیارهای ورود و خروج، ۳۰ نفر به صورت تصادفی و با قرعه کشی به سه گروه تمرینات بروگر، تمرینات اصلاحی و گروه کنترل تخصیص یافتند. مداخلات تمرینی در دو گروه تجربی طی هشت هفته، سه جلسه در هفته اجرا شد و گروه کنترل هیچ فعالیت ورزشی نداشتند. برنامه تمرینی گروه بروگر شامل مجموعه ای از حرکات در وضعیت نشسته و ایستاده بود که بر تنظیم هم راستایی سرو ستون فقرات، باز کردن قفسه سینه، چرخش خارجی شانه ها و هماهنگی تنفس دیافراگمی تاکید داشت. در گروه تمرینات اصلاحی معمول، الگوهای کلاسیک کششی–تقویتی بر اساس عضلات کوتاه و ضعیف اجرا گردید. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس با اندازه های تکراری نشان داد که اثر اصلی زمان و تعامل زمان × گروه در تمامی متغیرها معنی دار بود (۰٫۰۰۱>p). هر دو نوع تمرین موجب کاهش زاویه سر به جلو، افزایش نمرات کیفیت زندگی و ارتقای تصویر بدنی شدند، اما تمرینات بروگر در تمامی شاخص ها با فاصله قابل توجهی برتری داشتند. اندازه اثر بین ۰٫۶۷ تا ۰٫۸۵ بیانگر قدرت زیاد این روش در اصلاح الگوی پاسچرال و ارتقای شاخص های روانی–اجتماعی بود. نتیجه گیری: تحلیل نهایی نشان داد که تمرینات بروگر نه تنها از نظر بیومکانیکی موجب اصلاح پاسچر و بهبود عملکرد عضلات عمقی گردن و رتراکشن شانه شدند، بلکه به لحاظ روانی نیز سبب رشد خود ادراکی مثبت، کاهش اضطراب اجتماعی و بهبود اعتماد به نفس گردیدند. این یافته ها بر ضرورت نگاه تلفیقی جسمی–روانی در اصلاح ناهنجاری های پاسچرال تاکید دارند. بروگر به دلیل قابلیت اجرا در محیط کار، عدم نیاز به ابزار خاص و سازگاری با فعالیت های روزمره، می تواند در قالب برنامه های سلامت شغلی و ارگونومی سازمانی نهادینه شود.
معرفی سخنرانان: دانشجو : ملیحه نوروزی استاد راهنما : دکتر عباس مهران پور - دکتر محمد مشهدی