مقایسه عملکرد سیگنالهای رادیویی FM و تلویزیونی آنالوگ با تلویزون دیجیتال زمینی( DTV - T ) در رادار پسیو

در آشکار سازی توسط رادار پسیو از سیگنالهای ناهمبسته موجود در محیط برای آشکار ساز استفاده میشود. در این مقاله می خواهیم عملکرد رادار پسیو مبتنی بر سیگنال آشکارساز رادیوئی FM و تلویزیونی آنالوگ را با سیگنال تلویزیونی دیجیتال - زمینی (DTV- T ) را بر اساس تغییرات در تابع ابهام (AF)، رزولوشن فاصله و داپلر مقایسه کنیم. در این مقایسه سیگنال رادیوئی FM که به عنوان یک آشکار ساز مطرح انتخاب شده است که از جذابترین ها به دلیل مناسب شناخته شدن آن برای استفاده در کاربرد راداری است. همچنین سیگنال تلویزیونی آنالوگ که این سیگنال هم به دلیل تکرر استفاده در آزمایشهای راداری پسیو که از نمونه های اولیه سیگنال آشکار سازی در این نوع رادار است. بطوری که اولین رادار پسیو را در 1935 در دوانتری انگلستان برای تشخص یک بمب افکن استفاده کردند. با توجه به آنالوگ بودن دو مورد قبلی سیگنال DTV- T به عنوان یک آشکارساز دیجیتال جایگزین کنیم. استفاده از این سیگنال ناهمبسته یک مجموعه جدید از مطالعات را بوجود می آورد. و تفاوت میان دو سیگنال معرفی شده قبلی و DTV - T ، نیاز به یک سری تحقیقات جدید در این ضمینه می باشد. سیگنال DTV- T شامل مولفه های تصادفی و معین است که برای کاربرد راداری پسیو بر اساس تابع ابهام و رزولوشن فاصله و داپلر مورد مطالعه قرار می گیرد. همچنین الگوریتم های پردازشی که برای بهبود عملکرد آن استفاده شده مطرح شده است. در رادار پسیو مبتنی بر آشکار ساز ناهمبسته، یکی از مسائل کلیدی در ایجاد ابهام، تداخل سیگنال مسیر مستقیم (DPI) است که از کانال مرجع به کانال هدف در رادار پسیو می رسد. در این مقاله همچنین اثر DPI بر روی رادار پسیو و عملکرد آن پس از اعمال الگوریتم های پردازشی جهت حذف DPI مطرح شده است.

کلیدواژه ها:

رادار پسیو ، تابع ابهام ، رزولوشن فاصله و داپلر ، تداخل مسیر مستقیم ، سیگنالینگ