علل شایع و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی در عفونت های بیمارستانی در بیمارستان شهید بهشتی همدان در سال 1397

مقدمه و هدفعفونت های بیمارستانی با افزایش طول مدت بستری و هزینه های درمان و مقاومت آنتی بیوتیکی باکتری های مسئول عفونت همراه است. درمان تجربی عفونت های بیمارستانی با آنتی بیوتیک ها بدون آگاهی از علل شایع و الگوی مقاومت آنها باعث افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی می شود. در این راستا این مطالعه با هدف تعیین فراوانی و مقاومت آنتی بیوتیکی باکتری های مسئول عفونت های بیمارستانی در بیمارستان شهید بهشتی همدان صورت گرفت.روش پژوهشمطالعه به روش مقطعی- توصیفی به مدت یک سال از ابتدای اردیبهشت 1396 تا پایان اردیبهشت 1397 بر روی باکتری های مسئول عفونت بیمارستانی در بیمارستان شهید بهشتی انجام گرفت. تمامی بیماران بستری با کشت میکروبی مثبت در دو گروه اکتسابی از جامعه و بیمارستان پس از انطباق با تظاهرات بالینی بیمار وارد مطالعه شدند. پس از شناسایی ایزوله های باکتریایی در حد جنس و گونه، آزمون حساسیت میکروبی به روش دیسک دیفیوژن انجام شد. علاوه بر پاتوژن های شایع و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی، نوع مداخالت و بیماری های زمینه ای نیز بررسی گردیدند. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS 20 گردآوری شد و برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون مجذور کای و سایر آزمون های لازم استفاده شد نتایج از 379 نمونه مثبت به دست آمده، شایعترین عامل عفونت بیمارستانی اشریشیا کلی 46/64 درصد و بعد از آن آسینتو باکتر 20/58 درصد بودند. همچنین، بالاترین مقاومت در عفونت های بیمارستانی نسبت به آنتی بیوتیک های فلوروکینولون و آمپی سیلین به دست آمد. موثرترین آنتی بیوتیک ها سفوتاکسیم کلاونیک اسید و کلیندامایسین شناخته شدند. تمام ایزوله ها به آمپی سیلین مقاومت بین 90 تا 100 % نشان دادند. همچنین مشخص شد که سابقه جراحی و مصرف آنتی بیوتیک با ابتلاء به عفونت بیمارستانی رابطه معنی دار دارد 0/05 بحث و نتیجه گیریدر عفونت های بیمارستانی، باکتری های گرم منفی شایعتر هستند و مقاومت های آنتی بیوتیکی نسبت به گذشته افزایش یافته است. ابتلاء به عفونت با برخی متغیرها مانند سابقه جراحی و مصرف آنتی بیوتیک رابطه معنی دار دارد.

کلیدواژه ها:

عفونت بیمارستانی ، مقاومت باکتریایی ، مقاومت دارویی ، باکتری های گرم منفی ، مقاومت آنتی بیوتیکی