اثر کشت مخلوط تاخیری نخود با جو روی فعالیت آنزیمی و عملکرد در شرایط تنش آبی انتهای فصل

به منظور بررسی اثر تنش آبی انتهای فصل و ترکیب های مختلف کشت مخلوط تاخیری نخود با جو بر صفات فیزیولوژیک و عملکرد، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1396 - 97 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی داراب، دانشگاه شیراز اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل رژیم آبیاری در دو سطح (آبیاری مطلوب و قطع آبیاری از مرحله شیری شدن دانه جو) به عنوان فاکتور اصلی و ترکیبهای کشت مخلوط تاخیری با هشت سطح شامل: جو آذر ماه، جو دیماه، نخود آذرماه، نخود دیماه، جو آذر + نخود آذر، جو آذر + نخود دی، جودی + نخود آذر و جو دی + نخود دی با نسبت 1 به 1 به عنوان فاکتور فرعی بودند. نتایج نشان داد که تنش آبی انتهای فصل بر صفات آنزیم کاتالاز، پراکسیداز و عملکرد دانه اثر معنیداری داشت. در گیاه نخود تنش آبی باعث افزایش میزان آنزیم های کاتالاز و پراکسیداز گردید که بیشترین میزان افزایش آنها به ترتیب با 74/04 و 81/36 درصد در کشتهای مخلوط جو آذر + نخود دیماه و جو آذر + نخود آذرماه به دست آمد. در نهایت در شرایط تنش آبی بیشترین عملکرد دانه در کشت مخلوط جوآذر + نخود دیماه به دست آمد. به طورکلی می توان نتیجه گرفت که احتمالا در شرایط تنش آبی انتهای فصل تیمارهای کشت مخلوط تاخیری در شرایط تنش آبی از محتوای آنزیم کاتالاز و پراکسیداز بالاتری برخوردار بودند. می توان نتیجه گرفت استفاده از سیستم های کشت مخلوط تاخیری جو آذر با نخود آذر و دیماه میتواند راهکاری مناسب برای تولید پایدارتر این گیاهان نسبت به تک کشتی باشد.

کلیدواژه ها:

پراکسیداز ، رژیم آبیاری ، کاتالاز ، کشت مخلوط ، تنش آبی ، عملکرد دانه.