مقایسه تاثیر ماکسیباسشن و طب فشاری در نقطه sp6 بر شدت دیسمنوره اولیه و علائم سیستمیک همراه آن

مقدمه: دیسمنوره اولیه که گاهی با یک یا چند علائم سیستمیک همراه است، شایعترین اختلال ژنیکولوژیک در سنین باروری زنان می باشد. تحقیقاتی درمورد تاثیر ماکسیباسشن در درمان دیسمنوره در ایران صورت نگرفته شده است و میزان تاثیر آن در این زمینه نامشخص می باشد. هدف از این مطالعه تعیین مقایسه تاثیر ماکسیباسشن و طب فشاری در نقطه sp6 بر شدت دیسمنوره وعلائم سیستمیک همراه آن می باشد. روش کار: مطالعه یک کارآزمایی بالینی که برروی 100 نفر از دانشجویان ساکن خوابگاه های دانشگاه آزاد اسلامی سبزوار انجام شد. افراد با استفاده از جدول اعداد تصادفی به دو گروه 50 نفری ماکسیباسشن و طب فشاری تقسیم شدند. در گروه ماکسیباسشن چوب موکسا را به مدت 10 دقیقه به نقطه sp6 چسبانده میشد و در گروه طب فشاری با انگشت شست و به طور عمود فشار بر نقطه sp6 فشار وارد میشد ( 10 دقیقه برای هر پا). این مداخلات را دو بار در طی هفته آخر سیکل و سپس در روز اول و دوم خونریزی قاعدگی صورت می گرفت. شدت درد توسط مقیاس آنالوگ بصری وعلایم سیستمیک با استفاده از سیستم معیار چند بعدی کلامی، قبل از مداخله و در طی دو سیکل مداخله پیگیری و مقایسه گردید. درنهایت داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 16 و آزمون های من ویتنی و فریدمن مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. سطح معناداری 0/05 در نظر گرفته شد. نتایج:نتایج حاکی از اختلاف آماری معنادار از نظر شدت درد بین دو گروه فقط در سیکل دوم بعد از مداخله می باشد (p=0/001). همچنین تمامی علائم سیستمیک همراه بجز تهوع و استفراغ و غش در گروه ماکسیباسشن نسبت به گروه طب فشاری کاهش معناداری بعد از مداخله داشته است (p<0/05). نتیجه گیری: هر دو تکنیک ماکسیباسشن و طب فشاری منجر به کاهش شدت دیسمنوره می شوند ولی تکنیک ماکسیباسشن نسبت به طب فشاری موثرتر بوده است.

کلیدواژه ها:

دیسمنوره اولیه ، علائم سیستمیک همراه ، ماکسیباسشن ، طب فشاری ، نقطه sp6