چارچوب توسعه دیپلماسی علم و فناوری جمهوری اسلامی ایران، مبتنی بر مدل کارت امتیاز متوازن (مطالعه موردی دانشگاه تهران)

هدف: هدف این پژوهش ارائه مدلی برای توسعه دیپلماسی علم و فناوری (دعف) برای دانشگاه های کشور، مبتنی بر مصاحبه های اساتید، خبرگان و متخصصان حوزه دعف است. روش: این پژوهش مبتنی بر استراتژی پژوهشی داده بنیاد و بر اساس مدل اجرای استراتژی کارت امتیاز متوازن، کاپلن و نورتون است. بدین منظور ابتدا 20 نفر از اساتید، خبرگان ومتخصصان حوزه ی دعف از دانشگاه تهران مورد مصاحبه قرار گرفتند و در مرحله ی بعد با فرآوری داده ها، مفاهیم و مقوله ها استخراج شدند. یافته ها: با طی مراحل پژوهشی داده بنیاد، هرکدام از مفاهیم و مقوله های مستخرج، با توجه به سنخیت موضوعی، ذیل بخش های مختلف مدل، دسته بندی شدند. نتیجه گیری: بر اساس مراحل طی شده مشخص شد که برای توسعه دعف، در دانشگاه تهران، باید عمده توجهات در شش محور اصلی متمرکز شود. که این شش بخش عبارت اند از چشم انداز، فرآیندهای درونی، مالی، مشتریان، استراتژی و رشد و یادگیری. پیشبرد منافع ملی و ماموریت های ج.ا ایران در سطح بین الملل و نیز تحقق اهداف کلان ملی در بستر نقشه جامع علمی کشور ازجمله چشم اندازهای توسعه دعف محسوب می شوند.

کلیدواژه ها:

دیپلماسی علم و فناوری ، جمهوری اسلامی ایران ، دانشگاه تهران ، کارت امتیاز متوازن ، تئوری داده بنیاد