بررسی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت محصلین پسر نابینای مقطع متوسطه شهر تهران

مقدمه: افراد نابینا در زندگی با چالش هایی در زمینه های متفاوت تحصیلی، شغلی و روابط روبرو هستند که می تواند موانعی در راه رشد و پیشرفت آنها در هر یک از این زمینه ها ایجاد کند. هدف از این پژوهش بررسیکیفیت زندگی مرتبط با سلامت محصلین پسر نابینای مقطع متوسطه شهر تهران می باشد. روش: این مطالعه مقطعی بر روی 50 دانش آموز پسر نابینای محصل مقطع اول متوسطه در شهر تهران انجام شد. محصلین نابینا با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها به وسیله چک لیست اطلاعات دموگرافیک و پرسش نامه کیفیت زندگی استاندارد نوجوانان (Kidscreen-52) جمع آوری و با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون مجذور کای تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین و انحراف معیار نمره کل کیفیت زندگی 10/93±65/14 بود و کیفیت زندگی اکثر محصلین نابینا (25/1%) در محدوده متوسط قرار داشت. محصلین نابینا در بعد خودمختاری (استقلال) بیشترین و در بعد پذیرش اجتماعی کمترین نمرات را کسب نمودند. در تمام ابعاد کیفیت زندگی به جز ابعاد حمایت اجتماعی و همسالان، محیط مدرسه و منابع مالی اختلاف معناداری بین پایه های مختلف تحصیلی مشاهده شد (P<0.05). نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، کیفیت زندگی کلی اکثر محصلین نابینا در محدوده متوسط قرار داشت. اختلال در بینایی سبب می شود که در مسیر هویت یابی شخص نابینا مشکل پیش بیاید. از طرفی هم بدلیل انطباق پذیری و سازگاری با محیط برای این افراد به سختی پیش می رود و می تواند در ارتقاء کیفیت زندگی خلل ایجاد کند لذا مداخلات روانشناختی توصیه مهم به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

محصل ، نابینا ، کیفیت زندگی و سلامت