نقش مهارت های حرکتی در عملکرد کودکان دارای اختلال طیف اتیسم در مدرسه

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط مهارت های حرکتی با عملکرد کودکان دارای اختلال طیف اتیسم در مدرسه و بررسی نقش پیش بینی کننده مهارت های حرکتی است. روش: در این مطالعه مقطعی، 52 دانش آموز 6 تا 12 سال دارای اختلال طیف اتیسم به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت تایید تشخیص اختلال طیف اتیسم از مقیاس تشخیص اتیسم گیلیام (GARS-2) استفاده شد. سطح اتیسم با ابزار ASSQ و همبودی اختلالات روانپزشکی دیگر مانند نقص توجه/ بیش فعالی با پرسشنامه علائم مرضی (CSI-4) بررسی شد و دانش آموزان دارای همبودی از مطالعه خارج شدند. داده ها با استفاده از آزمون عملکرد مدرسه (SFA) و آزمون کفایت حرکتی برونینکس اوزرتسکی (BOTMP-2) جمع آوری شدند. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد مهارت های حرکتی دارای همبستگی معنادار مستقیم با عملکرد کودکان دارای اختلال طیف اتیسم در مدرسه است و بیشترین ارتباط به ترتیب با مهارت های حرکتی ظریف، هماهنگی اندام فوقانی و مهارت های حرکتی درشت وجود دارد. هم چنین تنها مهارت های حرکتی ظریف دارای نقش پیش بینی کننده برای عملکرد در مدرسه است (β=0.54؛ P=0.001). نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت هر چه مهارت های حرکتی دانش آموزان دارای اختلال طیف اتیسم بیشتر باشد عملکرد بهتری در مدرسه خواهند داشت. همچنین مهارت های حرکتی ظریف قابلیت پیش بینی عملکرد در مدرسه را دارا است. با توجه به یافته های پژوهش حاضر پیشنهاد می شود جهت ارتقای عملکرد کودکان دارای اختلال طیف اتیسم در مدرسه، مداخلات ادراکی حرکتی مورد توجه بیشتری قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

اختلال طیف اتیسم ، عملکرد مدرسه و مهارت های حرکتی