تاثیر نقاشی درمانی بر کاهش علائم اضطراب، افسردگی و پرخاشگری کودکان بی سرپرست و بدسرپرست 8 تا 11 سال شهر مشهد در سال 1398

مقدمه: یکی از شیوه های مداخلاتی که در حوزه های گوناگون از جمله درمان کودکان به طور خاص کودکان با اختلالات روانی اثربخشی آن مورد تایید قرار گرفته است هنر درمانی می باشد. پژوهش حاضر به بررسی تاثیرنقاشی درمانی در کاهش علائم اضطراب، افسردگی و پرخاشگری درکودکان بدسرپرست و بی سرپرست 8 تا 11 ساله شهر مشهد در سال 1398 پرداخته است. روش: پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون به همراه گروه کنترل می باشد. جامعه آماری در این پژوهش کودکان بی سرپرست و بدسرپرست شهر مشهد در سال 1398 می باشد. نمونه شامل 40 کودک بی سرپرست و بدسرپرست 8 تا 11 سال است که با روش نمونه گیری در دسترس از دو مرکز شبانه روزی تحت حمایت بهزیستی انتخاب شدند و سپس به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جای داده شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های موازی آخنباخ (سیاهه رفتاری کودک و فرم گزارش معلم) استفاده شد. این پرسشنامه ها توسط اخنباخ در سال 1991 ساخته و مینایی ( 1385 ) آنها را برای ایران هنجاریابی نمود. فرم سیاهه رفتاری کودک توسط مراقبین کودکان در مرکز شبانه روزی و فرم گزارش معلم توسط معلمان کودکان در مدرسه تکمیل شد. به وسیله این پرسشنامه ها میزان اضطراب، افسردگی و پرخاشگری کودکان قبل و بعد از مداخله درمانی هم از نظر مراقب کودک و هم از نظر معلم بررسی و با هم مقایسه شد و 15 جلسه درمانی برای کودکان برگزار گردید. یافته ها: یافته ها حاکی از آن است که در گروه آزمایش هم از نظر مراقب کودک و هم از نظر معلم علائم اضطراب، افسردگی و پرخاشگری بعد از نقاشی درمانی تفاوت معنی داری با گروه کنترل دارد (P<0.001). نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش می توان گفت که نقاشی درمانی در کاهش نشانه های اضطراب، افسردگی و پرخاشگری کودکان، روش موثری می باشد.

کلیدواژه ها:

نقاشی درمانی ، اضطراب ، افسردگی ، پرخاشگری ، کودکان بی سرپرست و بدسرپرست