اثربخشی درمان متمرکز بر دلبستگی (برنامه ارتباط) ویژه والدین بر نظم جویی هیجانی نوجوانان

مقدمه: نوجوانی دورهای است که فرد در تلاش برای حفظ استقلال از والدین و دستیابی به نظم جویی هیجان است. به همین خاطر تعارض و درگیری والدین و نوجوان در این دوره سنی تا حدی افزایش می یابد. پژوهشحاضر با هدف اثربخشی درمان متمرکز بر دلبستگی ویژه والدین (برنامه ارتباط) بر نظم جویی هیجان دختران نوجوان انجام شد. روش: این پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه هدف شامل 20 نفر بودند که از بین دختران 17-15 سال مراجعه کننده به فرهنگ سراهای شهر مشهد که بیشترین نمره را در زمینه مشکلات درونسازی شده و برونسازی شده کسب نمودند، انتخاب شدند. ارزیابی با استفاده از پرسش نظم جویی هیجان گراس و جان (ERQ) انجام شد. مادران گروه آزمایش در 10 جلسه 1/5 ساعته گروه درمانی متمرکز بر دلبستگی شرکت نمودند، در حالی که گروه کنترل، مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و به کمک آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و به روش تحلیل کوواریانس تک متغیره و چند متغیره تحلیل گردید. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد در مقیاس نظم جویی هیجان نیز، نوجوانان گروه آزمایش در استفاده از فرونشانی هیجانی، کاهش معناداری را گزارش نمودند. همچنین نوجوانان گروه آزمایش، در مقایسه با گروه کنترل در مقیاس ارزیابی مجدد، افزایش معناداری را نشان دادند. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که درمان متمرکز بر دلبستگی بر بهبود نظم جویی هیجانی موثر می باشد. یافته های این پژوهش می تواند کاربردهای بالینی در پیگیری و درمان مشکلات نوجوانان داشته باشد.

کلیدواژه ها:

نوجوان ، درمان متمرکز بر دلبستگی ، نظم جویی هیجان و نوجوان