نگاه جامعه نگر به مسئله خشونت در دوره نوجوانی

بر اساس آمار سالانه بیش از 1/6 میلیون نفر در جهان در اثر اعمال خشونت آمیز جان خود را از دست می دهند. طبیعتا تعداد افرادی که جان خود را از دست نمی دهند اما به نحوی به عنوان قربانی یا مشاهده گر در اثر اعمال خشونت آمیز آسیب می بینند، بسیار بیشتر است. این افراد دچار مشکلات جسمانی و آشفتگی های روانشناختی می شوند و افت کارکردهای ارتباطی و شغلی را گزارش می کنند که تمام این عوامل به ضرر و زیان-های اقتصادی نیز منجر می شود. (بیش از 151 بیلیون دلار) خشونت مقوله گسترده ای است که در دوره نوجوانی اشکال مختلفی به خود می گیرد از جمله: جرائم خشونت آمیز (دیگرکشی، دزدی، حملات مسلحانه و...)، خودکشی، دعوا و درگیری، قلدری و... چنانچه در نمودار روبرو مطرح شده، آمارها نشان می دهد برخی انواع رفتارهای خشونتآمیز مثل خودکشی و دیگرکشی بیش از 25 درصد دلایل منجر به مرگ و میر نوجوانان را تشکیل میدهند. نمودار زیر نیز به آمار شیوع رفتارهای مختلف خشونت آمیز در نوجوانان دارای اختلالات شخصیت و بدون اختلالات شخصیت اشاره دارد که در هر دو حالت با آمار بالایی مواجهیم: این آمار و ارقام همگی موید این نکته است که پرداختن به مقوله خودکشی و روش های پیشگیری از آن اولویتی اساسی است. به منظور پیشگیری از خشونت ابتدا باید عوامل خطر و عوامل محافظت کننده در این زمینه را شناخت. این عوامل قابل طرح در سه سطح فردی، خانوادگی و اجتماعی هستند: در کل برنامههای موفق پیشگیرانه در زمینه خشونت نوجوانان بر چند محور تاکید دارند: در نظر گرفتن عوامل چندسطحی (فردی، خانوادگی، هم سالان، اجتماع و ...)، شروع زودهنگام، تناسب یا سطح رشدی نوجوان، ارتقای توانمندیهای شخصی و اجتماعی، فنون تعاملی، تناسب با فرهنگ، آموزش های مبتنی بر مدرسه.