نقش آموزشی_حمایتی پرستار در خانواده های دارای فرزند مبتلا به اوتیسم

مقدمه و هدف : امروزه اوتیسم یکی از چالش های استرس زا برای خانواده ها است که به همراه ترس از آینده این کودکان ، آموزش ها و مراقبت های مربوط به آنها می باشد. اختلالات رشدی فراگیر (PDD) یا طیف اوتیسم (ASD) گروهی از اختلالات هستند که در دوره قبل از تولد و ناشی از ناهنجاری هایی در تشکیل و عملکرد سیستم های عصبی ایجاد می شوند که نقص در ظرفیت متقابل یعنی تعامل اجتماعی ، کمبودهای ارتباطی کلامی و غیرکلامی ، علایق غیر طبیعی و تکراری در آنها دیده می شود . خانواده های دارای فرزند اوتیسم باید از نظر سطح آموزشی ، آگاهی و حمایتی بیشتری مورد توجه قرار بگیرند و هم چنین از نظر سطح کیفیت زندگی بایدتحت پیگیری باشند. در این بین نقش آموزشی و حمایتی جامعه و کارکنان نظام سلامت بویژه پرستاران می تواند اثرگذاری مناسبی را داشته باشد. روش کار : در این پژوهش مروری، مقالات چاپ شده فارسی و انگلیسی بین سال های 2008-2019 با استفاده از کلیدواژه های اوتیسم، Parents, Role of nurse,Nursing به دو زبان فارسی و انگلیسی در بانک های اطلاعاتی Elmnet,Googlr Scholar Pubmed,Science Direct, بصورت الکترونیکی توسط پژوهشگر بر اساس معیارهای: تمام متن بودن، زبان فارسی انگلیسی و برخورداری از ساختار مقالات معتبر در سال 1398 جستجو شده است؛ و با استفاده از چک لیست، کیفیت مقالات ازنظر مقدمه (بیان مسئله و ضرورت پژوهش)، هدف پژوهش، روش اجرای کار و ارائه نتایج و یافته ها بررسی شد. یافته ها : نتایج مروری بر 20 مقاله نهایی نشان داد که مداخلات پرستاری در مورد کودکان مبتلا در 3 حیطه ی غربالگری، حمایت خانواده و نقش آموزشی بوده است، که 70 %آنها، در حیطه حمایتی _آموزشی بوده و خبر از با اهمیت بودن نقش حمایتی_آموزشی پرستاران در این زمینه می دهد. اختلالاتی نظیر اوتیسم نیازمند تیمی چند حرفه ای شامل پرستار بهداشت عمومی، مشاور مراقبت از کودک، پزشک خانواده و ...است که برای شناسایی علائم اولیه، اقدامات آموزش سلامت و مشاوره جامع به خانواده ها؛ کنار هم گرد آمده اند؛ که با توجه به اهمیت تداوم امر آموزش و نقش پرستاردر بهبود و درمان این بیماری ، مسئولیت حمایتی، آموزشی و کمک به والدین برای پذیرش اختلال فرزندشان و هم چنین تشخیص نیازهای والدین در خصوص آموزش های لازم در مورد نگه داری و ارتباط گیری این کودکان برعهده پرستار است ؛ که می تواند بر روند ارتقا و بهبود شرایط خانواده ها و کودکان اوتیسمی از نظر سطح کیفیت زندگی موثر باشد. نتیجه گیری : باتوجه به اهمیت نقش پرستار در حمایت آموزشی خانواده ها ،ارتباط گیری با این کودکان و موارد ناتوانی ها و تکاملی و رشدی کودکان اوتیسمی ،از پرستاران انتظار میرود از طریق اطلاعات و راهنمایی در مورد اوتیسم ، همراه با پشتیبانی و درک مشکلات و رنج های خانواده ها در رابطه با روند تشخیصی و درمانی بتواند به عنوان یک مهره آموزشی با این خانواده ها در ارتباط باشد و بتوانند تا حدودی سطح کیفیت زندگی آنان را ارتقا ببخشند.

کلیدواژه ها:

اوتیسم ، Parents ، Role of nurse ، Nursing