بررسی باکتری های مولد عفونت ادراری و مقاومت آنتی بیوتیکی در افراد دیابتی

سابقه و هدف: عفونت ادراری یکی از شایع ترین عوارض دیابت است. باکتریوری بدون علامت یا عفونت مجاری ادرار علامت دار مکرر در افراد دیابتی رایج است. بررسی عوامل باکتریایی این عفونت در این بیماران و مقاومت آنتی بیوتیکی وگونه های مقاوم لازم است. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی 302 نمونه ادراری از بیماران دیابتی مراجعه کننده به درمانگاه دیابت شهرستان ساری در سال 1394 جمع آوری شد. نمونه ها در محیط Blood agar و McConkey کشت و در دمای 37 درجه سانتی گراد به مدت 24 ساعت انکوبه شد. با انجام تست های بیوشیمیایی باکتری های عامل عفونت تشخیص و تست حساسیت به روش کربی بائر انجام گرفت. یافته ها: از 302 نمونه جمع آوری شده از بیماران دیابتی 22/5 درصد از نظر عفونت ادراری مثبت بودند، که این تعداد شامل 76/4 درصد زن و 32/6 درصد مرد بود. بیش ترین باکتری جدا شده از این افراد Streptococcus B group با شیوع 25 درصد بود. براساس تست آنتی بیوگرام مناسبترین آنتی بیوتیک برای درمان در این بیماران کلرامفنیکل (با حساسیت 70 درصد) می باشد و بیشترین مقاومت مربوط به سفوتاکسیم و سفتازیدیم و سیپروفلاکساسین بوده است. استنتاج: نتایج در این مطالعه نشان می دهد نسل سوم سفالوسپورین ها که به صورت رایج در درما ن این عفونت استفاده می شود گزینه مناسبی برای بیماران دیابتی نیست و با در نظر گرفتن شرایط بیمار آنتی بیوتیک کلرامفنیکل برای درمان این نوع بیماران پیشنهاد می گردد.