بررسی تاثیر آموزش چهره به چهره مراقبت خود محور بر امید به زند گی بیماران قلبی- عروقی بستری در بیمارستان شهید محمدی بندرعباس در سال 96-95

سابقه و هدف: بیماری های قلبی عروقی شایع ترین علت مرگ و از کار افتادگی در دنیا هستند. طبق گزارش سازمان جهانی بهداشت تا سال 2020 میزان ابتلا به این بیماری ها در زنان و مردان به ترتیب 120 و 137 درصد افزایش خواهد یافت. بیش از 50 درصد عوامل موثر بر بیماری های قلبی، عوامل روانی تشکیل می دهند. از طرفی این عوامل می تواند اثرات مضری بر امیدواری این افراد بگذارد. لذا این مطالعه با هدف بررسی میزان امیدواری بیماران قلبی عروقی با استفاده از آموزش چهره به چهره انجام گرفت. مواد و روش ها: این پژوهش به صورت مداخله ای مقایسه ای و نیمه تجربی انجام شد. جامعه پژوهش را بیماران قلبی عروقی بستری در بخش قلب بیمارستان شهید محمدی بندرعباس در سال 1395 تشکیل دادند. افراد با روش نمونه گیری آسان انتخاب و مجموعا 50 نفر وارد مطالعه شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه امیدواری اشنایدر جمع آوری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون های آماری تی تست، رگرسیون و کای اسکوئر استفاده گردید. یافته ها : میانگین و انحراف معیار شرکت کنندگان قبل و بعد از آموزش به ترتیب 10/22±37/36 و 7/87±45/94 بود. بیشتر بیماران ( 70 درصد ) را زنان تشکیل دادند. که پس از تجزیه و تحلیل داده ها، از نظر آماری تفاوت معناداری بین نمره امیدواری بیماران، قبل و بعد از آموزش مشاهده شد (0/001) نتیجه گیری: آموزش چهره به چهره توسط پرستار می تواند سبب افزایش امیدواری در بیمارن قلبی عروقی شود. لذا می توان از این مداخله جهت ارتقاء امید به زندگی در افراد مبتلا به بیماری قلبی عروقی سود جست.

کلیدواژه ها:

آموزش چهره به چهره ، مراقبت خود محور ، امید به زندگی ، بیماران قلبی- عروقی