بررسی کارایی لیزر دیود 810 نانومتر در بهبود شاخص های پریودنتال در بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 429

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

HUMS01_102

تاریخ نمایه سازی: 6 اسفند 1398

چکیده مقاله:

سابقه و هدف: با توجه به اثرات مفید لیزر بر بافت های ملتهب، استفاده از آن به عنوان یک درمان کمکی در کنار درمان مرسوم پریودنتال (SRP) پیشنهاد شده است. هدف از این کارآزمایی بالینی، بررسی کارایی لیزر دیود 810 نانومتر به عنوان درمان کمکی در کنار SRP، در بهبود شاخص های پریودنتال در بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن در مقایسه با SRP به تنهایی بود. مواد و روش ها: 36 بیمارمبتلا به پریودنتیت مزمن ( با میانگین سنی 41/4 سال ) برای شرکت در این کارآزمایی بالینی split-mouth انتخاب شدند SRP. با استفاده از وسایل اولتراسونیک انجام گردید. سپس کوادرانت ها به طور مساوی به سمت های راست و چپ تقسیم شدند و به طور تصادفی یک سمت به عنوان گروه کنترل (تنها SRP) و سمت دیگر به عنوان گروه لیزر SRP) و لیزر دیود) انتخاب شدند. لیزر دیود nm) ؛ 810 ، توان W1، حالت ( CW) در داخل پاکت های پریودنتال با عمق 6-4 میلیمتر در روز بعد از جرم گیری زیر لثه ای به کار برده شد. ایندکس های بالینی شامل (BOP) plaque index (PI), bleedimg on probing probing depth (PD) clinical attachment level (CAL)، قبل از درمان و 6 و 18 هفته بعد از درمان اندازه گیری گردید. تغییرات در BOP, PD, CAL PI برای پاکت های با عمق mm 4-6 آنالیز گردید . یافته ها: شاخص خونریزی حین پروبینگ در گروه لیزر در زمان های 6 و 18 هفته بعد از درمان به صورت قابل توجهی کمتر از گروه کنترل بود. (p<0.05). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که درمان کمکی لیزر دیود همراه SRP در مقایسه با SRP به تنهایی، منجر به بهبود اندکی در شاخص های بالینی پریودنتال می شود.

نویسندگان

فرزانه احراری

دانشیار ارتودنتیکس، دانشکده و مرکز تحقیقات دندان پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد

علیرضا قاسم زاده رهباردار

دانشجوی دندانپزشکی، دانشکده دندانپزشکی مشهد، دانشگاه علوم پزشکی مشهد