وضعیت توان خود مراقبتی و عوامل مرتبط با آن در سالمندان کانون بازنشستگان آموزش و پرورش شهر تبریز

اهداف: پدیده سالمندی نتیجه سیر طبیعی زمان است که منجر به تغییرات فیزیولوژیکی، روانی و اجتماعی می شود. از آنجایی که در اغلب جوامع، سالمندان با بیشترین خطر ابتلا به بیماریها و کاهش توانایى روبرو هستند؛ توجه به خود مراقبتى و مسئولیت پذیرى سالمندان در قبال بیمارى هاى مختل ف یکى از راهکارهاى حمایتى به شمار مى آید. لذا این پژوهش با هدف تعیین توان خودمراقبتی سالمندان و عوامل مرتبط با آن درسالمندان کانون بازنشستگان آموز ش و پرورش شهر تبریز در سال 98 صورت گرفت. روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی - تحلیلی است که روی 165 نفر از سالمندان کانون بازنشستگان آموزش و پرورش شه ر تبریز در سال 1398 انجام شد. نمونه گیری به صورت تصادفی ساده با در نظرگرفتن معیارهای ورود به مطالعه ا نجام شد . ابزار مورد استفاده شامل دو بخش چک لیست مشخصات دموگرافیک ، و پرسشنامه توانایی خود مراقبتی افراد سالمند (SASE) بود که به شکل خودگزارشی تکمیل گردید . داده ها توسط نرم افزار آماری SPSS نسخه 21 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در این مطالعه میانگین سنی شرکت کنندگان 66.47±5.44 سال بود. و 52.7 درصد مشارکت کنندگان مرد بودند. از نظر توان خود مراقبتی، داده ها نشان داد که میانگین نمره این مقیاس 68.45 بود و 83 نفر از افراد شرکت کننده توان خود مراقبت پایینی داشتند. نتیجه گیری: همچنین با توجه به توان خود مراقبتی پایین سالمندان کانون بازنشستگان آموزش و پرورش شهر تبر ی ز توصیه می شود عوامل موثر بر توان خودمراقبتی بررسی و برنامه ریزی و اقدامات لازم در خصوص بهبود وضعیت توان خودمراقبتی از سوی مسئولین مربوطه صورت گیرد.

کلیدواژه ها:

سالمند ، توان خودمراقبتی