نقد و بررسی یک رای داوری در امور بیمه ای (نقش عدم پرداخت حق بیمه در تعهدات بیمه گر )

در حقو بیمه ایران چنین شهرت یافته است که مطابق قانون بیمه، ایجاد تعهد بیمه گر به پرداخت خسارت، موکول به پرداخت عینی حق بیمه توسط بیمه گذار است. این حکم از ظاهر ماده 1 قانون بیمه استنباط شده است. علی رغم این شهرت، دلایل مقنی، دلالت بر رضایی بودن عقد بیمه در ایران دارد؛ لذا تعهدات بیمه گر به محض توافق طرفین و حتی قبل از پرداخت عینی حق بیمه ایجاد دریافت حق بیمه مواجه می کند. ولی این خطر با گنجاندن شرط تعلیق تعهد بیمه گر به پرداخت حق بیمه توسط بیمه گذار یا عدم صدور بیمه نامه یا گواهی پوشش بیمه توسط بیمه گر تا زمانی که حق بیمه ) یا قسط حق بیمه) پرداخت نشده است، منتفی می شود.

کلیدواژه ها:

عقد بیمه ، عقد رضایی ، عقد عینی ، تعهدات بیمه گر ، پرداخت حق بیمه ، گواهی پوشش بیمه ، شرط تعلیق