توسعه صادرات و بیمه های اعتباری

با آغاز جنگ تحمیلی در سال 1359 و آسیب پذیر شدن بخش بازرگانی، اقتصاد کشورمان کماکان بر درآمدهای ارزی حاصل از فروش نفت خام متکی ماند. اما با کاهش قیمت نفت در جهان و پایین آمدن میزان استخراج و صدور نفت در سال 1364، تلاش در زمینه گسترش صادرات کالاهای غیر نفتی کشور و کاستن از اتکای به درآمد نفت تا مرحله قطع وابستگی به آن قوت گرفت، تا جایی که در تنظیم برنامه های اول و دوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، این مهم به منزله اصلی ترین هدف برنامه ریزان اقتصادی تلقی شد. موقعیت خاص سرزمین ایران اسلامی از نظر جغرافیایی و دسترسی به آبهای آزاد، همچنین محاورت آن با کشورهای آسیای میانه، زمینه مساعد برای صدور خدمات فنی مهندسی را، که در سالیان اخیر از قابلیتهای چشمگیری برخوردار شده، به آن کشورها فراهم آورده است. مهم ترین عاملی که صدور خدمات فنی را تسهیل می کند، تامین منابع مالی و پوشش خطرها برای صادرکنندگان این بخش از خدمات است. صادر کنندگانی که درصدد طراحی و اجرای پروژه های فنی مهندسی در سایر کشورها بر می آیند، خواهان این هستند که بتوانند ابتدا ضمانتنامه های شرکت در مناقصه و حسن انجام کار را از بانکهای ایرانی دریافت دارند و افزون بر آن، منابع مالی مورد نیازشان برای اجحرای طرحهای نیز از طرف موسسات مالی، اعتباری و عمدتا بانک ها تامین شود. تاکنون تدابیری خاص اندیشیده شده که منابع مالی لازم برای این دست از صادر کنندگان، در قبال پوشش های بیمه ای مناسب از طرف موسسات مالی اعتباری تامین شود منتها این رشته از فعالیتها با ریسکهایی همراه است که در جای خود به آنها اشاره خواهد شد.