عدم رشد مطلوب صنعت بیمه در ایران

جناب مهندسی آوانسیان که از اقدام قدمای صنعت بیمه اند و سال ها با پیش کسوتانی نظیر مرحومان سوکیاس و ملک همکار بوده اند، در شرکت سهامی بیمه ایران و بعد از آن در یک شرکت بیمه خصوصی کار کرده اند و دوران ملی شدن صنعت بیمه را در موسسات ملی شده در سمت ها و مناصب مختلف گذرانده اند و شاهد و ناظر تحولات و تحرکات این صنعت بوده اند، با تکیه بر چنین تجربه درازمدتی در شماره قبلی مطلوب بیمه نوشته اند و از آنجا که خود خواسته اند دیگران هم در باب آن اظهارنظر کنند به خودم اجازه دادم چند سطری در باب مقاله ایشان و موضوعی که عنوان نموده اند قلمی کنم. مقاله از لغزش های دستوری و اشکالات ویراستاری خالی نبود که در این مقاله قصد پرداختتن به آنها را ندارن و بیشتر به مسایل روش و محتوای نوشته می پردازیم. آقای مهندسی آوانسیان از دو واقعه زلزله رودبار و سیل تهران که به نظر ایشان بسیار گویا و مشخص کننده بوده است و از قلت و کمی ( یا فقدان ) منازل و دکاکین و کارگاه هاو وسایل نقلیه ای که پوشش بیمه ای داشته اند چنین نتیجه گرفته اند که بیمه، رشدی آن گونه که باید ( رشد مطلوب ) نداشته است. سیل تجریش به نظر ایشان بخصوص نمونه خوبی برای نشان دادن این عدم رشد بوده است. چرا که درست در مرکز فعالیت موسسات بیمه اتفاق افتاد. منطقه هم بیشتر مسکونی و تجارتی بود و قاعدتا می بایست قسمت عمده زیانی که وارد شد از طریق موسسات بیمه جبران شود.