بررسی رفتار نمود ناقص در زبان کردی (گویش کلهری)

نمود حاصل تلفیق اطلاعات زمانی و زاویه دید است. از طریق نمود است که می توان در موردانواع موقعیت ها و نمود دستوری که بر روی تمام یا بخشی از موقعیت متمرکز است، صحبتکرد.آثار فراوانی در زمینه نمود وجود دارد که در جای خود ارزشمند هستند اما این آثار اکثرافاقد چارچوب نظری جامع و منسجم می باشند. آنچه نویسنده را به بررسی و تفحص در اینزمینه واداشته بررسی نسبتا مفصل این نوع نمود می باشد و در این پژوهش تمرکز اصلی برروی نمود ناقص با به کارگیری مولفه های نمودی در قالب چارچوب نظری اسمیتاسمیت ( 47:1977-25 ) و کامری ( 27:1967 ) به روش توصیفی- تحلیلی در زبان کردی کلهری می باشد. نتایج این تحقیق نشان می دهد سه گونه نمود ناقص (استمراری، تکویری و عادتی)براساس دسته بندی کامری (همان) در زبان مورد مطالعه در دو زمان حال و گذشته ساده قابلتفکیک می باشد،. نتایج نشان می دهند که نمود دیدگاهی ناقص در سه حالت استمراری،تکویری و عادتی در زبان کردی کلهری در زمان حال به کمک فعل کمکی (شناسه (dɪr) و قیود محسوس تر نشان داده می شوند، همچنین زمان گذشته برای بیان نمود ناقص می تواندبی نشان ترین زمان باشد.

کلیدواژه ها:

نمود ناقص ، نمود دستوری ، نمود موقعیتی ، نمود استمراری ، زبان کردی