انواع بسامد و کارکرد آن در آفرینش داستان

یکی از عناصر اصلی هر روایت، عنصر زمان است به گونه ای که فهم روایت را در گرو زمان مندی آن میدانند. ژرار ژنت بزرگترین نظریه پرداز زمان روایی است که آن را ذیل سه تعین نظم، بسامد و تداوم بررسی میکند. بسامد که به بررسی تکرار عناصر روایی میپردازد به سه نوع منفرد، مکرر و بازگو تقسیم میشود. ما در این پژوهش که به روش کتابخانه ای و تحلیلی و توصیفی انجام گرفته است انواع بسامد و کارکرد آن را در آثار داستانی علوی و ساعدی بررسی کرده ایم. نتایج پژوهش نشان میدهد که هر دو نویسنده از انواع مختلف بسامد در داستانهای خود بهره گرفته اند. بسامد غالب بر داستانهای آنها بسامد مفرد است. انواع دیگر بسامد هم در این آثار قابل مشاهده است از جمله کارکردهای بسامد مکرر در این داستانها تاکید، بیان کنایی ، فضاسازی و جلب توجه و ترحم و از جمله کارکردهای بسامد موجز در آنها شخصیت پردازی و بیان علت امور است. به طور کلی باید گفت کارکرد انواع بسامد در آثار داستانی علوی متنوع تر است.

کلیدواژه ها:

روایت شناسی ، زمان ، بسامد ، علوی ، ساعدی.