کارکرد جریان سیال ذهن در ادبیات مقاومت فلسطین، مطالعه موردی: داستان کوتاه الی ان نعود اثر غسان کنفانی

در آغاز قرن بیستم همراه با نظریات فروید و یونگ در مورد انسان، رویکرد جدیدی نسبت به انسان و ذهن شکل گرفت که تاثیر آن در ادبیات، به پیدایش جریان سیال ذهن منجر شد. در این سبک به عنوان شورشی در داستان نویسی نویسنده بر خلاف داستان های کلاسیک به جای پرداختن به ظاهر شخصیت ها سعی می کند در اعماق ذهن آن ها نفوذ کرده و از دریچه ی ذهن شخصیت ها، داستان را روایت کند. غسان کنفانی یکی از نخستین پیشگامان این سبک در ادبیات عربی، داستان الی ان نعود را در سال 1957 به رشته ی تحریر در آورد که در آن روح رنج دیده ی یک فلسطینی را در سال 1948 به تصویر می کشد که با نفوذ در اعماق ناخودآگاه خویش در طول داستان سیر خودآگاهی را می پیماید و تصمیم می گیرد مخازن آب صهیونیست ها در زمین های اشغالی را منفجر سازد. کل این داستان در ذهن شخصیت و در سطح ما قبل کلام در جریان است و ذهن شخصیت در میان خاطرات خوشایند و ناخوشایند گذشته در سیلان است. این مقاله سعی دارد تا با روشی توصیفی تحلیلی به بررسی جریان سیال ذهن در این داستان بپردازد و نتایج نشان دهد که غسان از گفت و گوی درونی، زمان ذهنی، تداعی آزاد ، تکنیک های سینمایی و زبان شعری و... را برای انعکاس زخم های روحی انسان فلسطینی برگزیده است.

کلیدواژه ها:

جریان سیال ذهن ، غسان کنفانی ، داستان کوتاه ، الی ان نعود