تحلیل تعادل فضایی بخش خدمات و جاذبه های گردشگری (نمونه موردی: استان فارس)

شناخت نابرابری ها و عدم تعادل فضایی در بخش خدمات گردشگری در محدوده های جغرافیایی مختلف، پی بردن به اختلافات و تفاوت های موجود و سیاست گذاری جهت رفع و کاهش نابرابری ها از وظایف اساسی مدیران و دست اندرکاران بخش گردشگری به شمار می آید. یکی از عوامل اصلی در برهم خوردن توازن بین جاذبه های گردشگری،عدم توج به توزیع عادلانه خدمات در سطح جاذب های گردشگری است. هدف پژوهش حاضر استفاده از شاخص های آماره های فضایی و آنالیزهای مربوط با کمک سیستم اطلاعات جغرافیایی در راه دست یابی به شناخت اختلافات و تفاوت های موجود خدمات گردشگری در منطقه مورد مطالعه است. در این تحقیق از دو واحد پایه شامل واحد پایهرسمی (واحد پایه بخش های سیاسی استان فارس) و واحد پایه قراردادی (شبکه ای الگوی راست گوشه) استفاده شده است. آماره های فضایی همچون خود همبستگی فضایی، شاخص موران I ، آماره عمومی G، تحلیل لکه های داغ، مرکز تعادل شدید خدمات در استان فارس به ویژه مناطق مرکزی و نزدیک شهر شیراز با مناطق جنوب و جنوب غرب استان دارد. نتایج آماره های فضایی نشان می دهد که خدمات معین، خدمات پذیرایی و خدمات تجاری استان دارای خودهمبستگی ضعیف است و همچنین از الگوی خوشه ای پیروی کرده اند و بیشترین تراکم این خدمات نیز در بخش های مرکزی استان و بر روی بخش های شیراز، مرودشت، زرقان و ارژن قرار دارد. همچنین، از نظر زیرساخت های انسانی نیز تراهم بیش از حد آن بر روی مناطق شمالی استان واقو شده است. از سویی تمرکز جاذبه های گردشگری استان نیز در بخش های مرکزی استان واقع شده اند و می توان نتیجه گرفته با توجه به وجود شهر شیراز که مرکز استان واقع شده است، خدمات گردشگری نیز به همان نسبت در حوالی این شهر و بخش های نزدیک به آن تمرکز یافته است و دیگرمناطق همچون مناطق جنوب و جنوب غربی استان حداقل امکانات را دارند

کلیدواژه ها:

آمار فضایی ، خدمات گردشگری ، عدالت فضایی ، نابرابری های فضایی ، واحدهای فضایی متغیر ، شهرستان های استان فارس.