تعیین ارزش تشخیصی PCR-ELISA نسبت به روشهای کلاسیک و PCR برای شناسایی سویه های استافیلوکوکوس اوریوس مقاوم به متی سیلین
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 546
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJMM-13-1_003
تاریخ نمایه سازی: 3 اسفند 1398
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: شیوع بالای ایزوله های استافیلوکوکوس اوریوس که به آنتی بیوتیک متی سیلین مقاوم هستند و همچنین ایجادمقاومت چند دارویی در این باکتری، درمان عفونتهای ناشی از این باکتری را با مشکل مواجه کرده است. به همین خاطر شناسایی سویه های MRSA با روشهای سریع و دقیق ضروری است. PCR-ELISA روش مولکولی دقیقی است که برای شناسایی باکتریهای مختلفی استفاده شده است. هدف از این تحقیق شناسایی باکتری استافیلوکوکوس اوریوس مقاوم به متی سیلین با روش PCR-ELISA است. مواد و روش کار: ابتدا پرایمرهای اختصاصی مربوط به ژن mecA طراحی شد. سپس از dNTP نشاندارشده به همراه دیگوکسی ژنین برای تکثیر ژن mecA استفاده شد. محصولات نشاندارشده به کف چاهکهای واجد استراپتویدین متصل و با آنتی بادی کانژوگه ضدنشان DIG شناسایی شد. همچنین از پروب DNA اختصاصی نشاندارشده با بیوتین برای ژن mecA استفاده و درنهایت حساسیت و اختصاصیت روش تعیین شد. برای این منظور مقاومت به متی سیلین در 70 جدایه بالینی با روش انتشار دیسک، آگار دایلوشن و PCR-ELISA ارزیابی شد. یافته ها: با استفاده از پرایمرهای اختصاصی، ژن mecA باکتری استافیلوکوکوس اوریوس تکثیر شد که نتیجه آن یک قطعه به طول 310 جفت باز بود. نتایج حاصل از PCR-ELISA نشان داد این تکنیک هیچ واکنش متقاطعی با باکتریهای کلبسیلا پنومونیه، باسیلوس سوبتلیس و اشریشیاکلی به عنوان کنترل ن دارد و همچنین میزان حساسیت آن 5 / 0 نانوگرم ارزیابی شد. فراوانی جدایه های بالینی مقاوم به متی سیلین با روش انتشار دیسک، آگار دایلوشن و PCR-ELISA به ترتیب 60 ، 5 / 58 و 60 درصد بود.نتیجه گیری: تکنیک PCR-ELISA به عنوان روشی حساس و دقیق به منظور شناسایی عوامل بیماریزا با استفاده از ژن اختصاصی آنها شناخته شده است. این روش میتواند به عنوان روش جایگزین مناسبی برای تکنیکهای زمانبر، با حساسیت کمتر و هزینه بیشتر همچون Real-time PCR و تستهای بیوشیمیایی افتراقی که در آزمایشگاه ها استفاده میشوند، به کار رود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سوسن رضاوند
گروه زیستشناسی، دانشکده علوم ژایه، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران
جعفر امانی
مرکز تحقیقات میکروبیولوژی کاربردی، انستیتو سیستم بیولوژی و مسمومیتها، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج)، تهران، ایران
ندا اکبری
گروه زیستشناسی، دانشکده علوم ژایه، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران
حمیدرضا مهاجرانی
گروه زیستشناسی، دانشکده علوم ژایه، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران
شهرام نظریان
گروه زیستشناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه امام حسین(ع)، تهران ، ایران
حمیده محمودزاده حسینی
مرکز تحقیقات میکروبیولوژی کاربردی، انستیتو سیستم بیولوژی و مسمومیتها، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج)، تهران، ایران