نقش تعهد فردی به ایمنی در شکل دهی عملکرد ایمنی کارکنان صف؛مطالعه موردی در صنایع تولیدی کوچک

زمینه و هدف: فاکتورهای سازمانی، اجتماعی و فردی بسیاری می توانند عملکرد انسان را تحت تاثیر قرار دهند. تعهد فردی به ایمنی یکی از فاکتورهایی است که در مطالعات قبلی کمتر به آن توجه شده است. هدف مطالعه حاضر بررسی نقش تعهد ایمنی در شکل دهی عملکرد ایمنی افراد است.روش کار: مطالعه مقطعی حاضر بین 302 شاغل در چندین شرکت تولیدی کوچک واقع در استان های مرکزی ایران انجام گرفت. داده ها با استفاده از یک پرسشنامه محقق ساخته جمع آوری شد. برای تعیین نقش تعهد فردی به ایمنی چندین فرضیه مطرح شد. براساس این فرضیات، تعهد فردی بین فاکتورهای سازمانی و عملکرد ایمنی، نقش میانجی دارد. به منظور آزمون این فرضیات از رویکرد مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد تعهد فردی به ایمنی، اثر مستقیمی بر ابعاد مختلف عملکرد ایمنی دارد. تعهد مدیریت به ایمنی مهمترین فاکتور سازمانی اثرگذار بر تعهد فردی به ایمنی است ( 0/ 01> P و ضریب مسیر برابر با 0 / 257). محیط حمایتی دیگر فاکتور مهم در این زمینه است ( 0/ 01> P و ضریب مسیر برابر با 0/175). در مقابل، آموزشهای ایمنی اثر چندانی بر تعهد فردی ندارند ( 0/238-P) که نشان دهنده ناکارآمدی و طراحی نامناسب آنها است.نتیجه گیری: با ارتقای سطح متغیرهای سازمانی و اجتماعی، از جمله تعهد مدیریت به ایمنی و محیط حمایتی، می توان تعهد فردی به ایمنی را افزایش داد و از این طریق، عملکرد ایمنی افراد را بهبود بخشید.

کلیدواژه ها:

عملکرد ایمنی ، مدلسازی ، تعهد به ایمنی