نقش میانجیگری کیفیت خواب در رابطه بین حجم کاری و سلامت جسمانی و روانی در بین پرستاران

مقدمه: پرستاران به عنوان عمده ترین بخش نیروی انسانی در سیستم بهداشتی و درمانی همواره درمعرض مشکلات مرتبط با نوبت کاری میباشند. پژوهش حاضر با هدف آزمودن الگویی از روابط حجم کاری با سلامت جسمانی و روانی با نقش میانجی گری کیفیت خواب در بین پرستاران انجام شد.روش کار: این پژوهش یک مطالعه مقطعی بود که در بین 236 نفر از پرستاران شاغل در سه بیمارستان آموزشی شهر بجنورد انجام شد. برای جمع آوری داده های مورد نیاز از پرسشنامه زمینهیابی نوبتکاران (SOS) استفاده شد. ارزیابی الگوی پیشنهادی با استفاده از الگویابی معادلات ساختاری (SEM) براساس نرم افزار AMOS-22 و SPSS-22 انجام گرفت. جهت آزمودن اثرات واسطه ای از روش بوت استراپ در برنامه ماکرو آزمون پریچر و هیز استفاده شد.یافته ها: نتایج حاکی از برازش نسبتا0 خوب الگو با داده ها بود؛ همچنین نتایج نشان داد حجم کاری بطور مستقیم فقط بر سلامت جسمانی اثر دارد و کیفیت خواب در رابطه بین حجم کاری با سلامت جسمانی و روانی نقش واسطه ای دارد. نتیجه گیری: کیفیت خواب به عنوان یک متغیر مهم میتواند میانجیگر رابطه بین حجم کاری با سلامت جسمانی و روانی در پرستاران باشد. لذا پیشنهاد میشود برنامه های مداخلهای برای ارتقای سلامت کارکنان متمرکز بر تنظیم و تغییر نوبتهای کاری و آموزش اصول بهداشت خواب به آنها شود.

کلیدواژه ها:

حجم کاری ، کیفیت خواب ، سلامت جسمانی ، سلامت روانی پرستاران