مقایسه میزان امید قبل و بعد از شیمی درمانی در زنان دارای سرطان پستان بستری در بیمارستان امام علی (ع)در شهر زاهدان در سال 1393

مقدمه: ای ن پژوهش به بررسی میزان امید قبل و بعد از شیمی درمانی در زنان دارای سرطان پستان و ارتباط آن با مشخصات فردی بیماران پرداخت.روش کار:این مطالعه یک پژوهش توصیفی-مقایسه ای بود.جامعه آماری زنان دارای سرطان پستان بستری در بخش هماتولوژی بیمارستان امام علی(ع) شهر زاهدان در سال 1393 بودند که به روش سرشماری تعداد 50 نفر انتخاب شدند.برای اندازه گیری امید از پرسشنامه تدوین شده توسط اسنایدر و همکاران1991استفاده شد که دارای 12 گویه بود و به صورت خودگزارش دهی اجرا گردید.4 سوال دیگر به دلیل بومی سازی(انطباق با شرایط محیط ایران)اضافه گردید.جهت تجزیه و تحلیل داده از شاخص های توصیفی و آزمون بی واسطه با نرم افزارSPSS استفاده شد.نتایج:در این پژوهش تفاوت بین میانگین امید قبل و بعد از شیمی درمانی با سطح تحصیلات بیماران بی سواد،ابتدایی و لیسانس،هر کدام با هم دیده نشدP> 0/01 ولی میزان امید بین زنان دیپلمه بعد از شیمی درمانی کاهش یافته بودP<0/03 بین میانگین امید بر حسب تاهل و سن قبل و بعد از شیمی درمانی تفاوتی وجود نداشت P> 0/01 آزمون تی برای مقایسه امید نشان داد که بین میانگین امید زنان دارای سرطان پستان قبل و بعد از شیمی درمانی تفاوتی وجود نداردP0/837نتیجه گیری : مشخصات فردی جامعه آماری نشان داد که با توجه به ساختار شهری محیط پژوهش،اکثریت بیماران از طبقه اقتصادی- اجتماعی متوسط بودند ولی بعلت تشخیص دیرهنگام به مراحل پیشرفته درمان سرطان پستان،ماستکتومی و شیمی درمانی رسیده بودند.در حالی که از نظر سنی هنوز میانسال بودند.از طرفی زنان قبل از شیمی درمانی و تغییرظاهر،مهمترین عضو هویت زنانه خویش را از دست داده بودند.به همین دلیل شیمی درمانی تاثیری در میزان امید آنها نداشت.باید با افزایش کیفیت و کمیت برنامه های بهداشت و سلامت در مراحل ابتدایی سرطان پستان تشخیص و درمان شود.زیرا پس از ماستکتومی و حین شیمی درمانی زنان میزان امیدواریشان تغییر نمی کند و این میزان ارتباطی با سن،تاهل،تعداد فرزند و تحصیلات ندارد.

کلیدواژه ها:

امید ، سرطان پستان ، شیمی درمانی