اثر بخشی آموزش مهارت خودآگاھی بر افزایش تاب آوری دانش آموزان دختر دوره دوم ابتدایی

پژوھش حاضر با ھدف بررسی اثربخشی مهارت خودآگاھی بر افزایش تاب آوری دانش آموزان دختر دوره دوم ابتدایی طراحی و اجرا شد. روش پژوھش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون انجام گرفت. جامعه آماری این پژوھش شامل دانش آموزان دختر دوره دوم ابتدایی در حال تحصیل منطقه یک شهرستان بهارستان در سال 1398-1397 می باشد . در این پژوھش، از پرسشنامه تاب آوری کانر دیویدسون(2003) استفاده شده است. نمونه پژوھشی به صورت روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای مرحله ای انتخاب شدند. چهار مدرسه و از ھر مدرسه دو کلاس مشخص شده، سپس 40 نفر از آزمودنی ھا از بین این 8 کلاس به طور تصادفی انتخاب شده در دو گروه آزمایش 20نفر و کنترل20 نفر قرار گرفتند. و برای ھر دو گروه پیش آزمون اجرا شد و سپس مداخله آزمایشی ( مهارت خودآگاھی) برای گروه آزمایش طی 6 جلسه 90 دقیقه ای اجرا شد ولی در مورد گروه گواه ھیچ آموزشی صورت نگرفت . پس از اتمام برنامه آموزشی از ھر 2 گروه ، پس آزمون به عمل آمد . نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ھا با استفاده از تحلیل کوواریانس نشان داد در بین افراد شرکت کننده در گروه ھای آزمایش و کنترل از لحاظ نمره تاب آوری در پس آزمون افزایش پیدا کرده است. بنابراین اثربخشی مهارت خودآگاھی بر افزایش تاب آوری دانش آموزان دختر دوره دوم ابتدایی تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

مھارت خودآگاھی ، افزایش تاب آوری ، دانش آموزان.