اثر بخشی درمان شناختی رفتاری گروھی بر تنظیم ھیجانی مراجعین مبتلا به افسردگی اساسی

ھدف از انجام پژوھش حاضر بررسی اثر بخشی درمان شناختی رفتاری گروھی بر تنظیم ھیجانی مراجعین مبتلا به افسردگی اساسی بوده است. روش پژوھش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوھش حاضر شامل کلیه مراجعین مبتلا به افسردگی اساسی در شهر سمنان در سال 1397 بودند که از این تعداد با روش نمونه گیری در دسترس 40 نفر از مراجعین که از تنظیم ھیجانی پایین تر از حد متوسط برخوردار بودند شناسایی شده و به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ھا شامل پرسشنامه تنظیم شناختی ھیجان گارنفسکی و کرایج(2006) بود. گروه آزمایش به مدت ھشت جلسه 90 دقیقه ای به صورت گروھی تحت آموزش شناختی – رفتاری گروھی قرار گرفتند، در این مدت گروه کنترل به فعالیت ھای معمول خود مشغول بود. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که نمرات تنظیم ھیجانی در پس آزمون نسبت به پیش آزمون در گروه آزمایش افزایش پیدا کرده است ، بنابراین درمان شناختی رفتاری گروھی بر تنظیم ھیجانی مراجعین مبتلا به افسردگی اساسی تاثیر معنیداری دارد.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی رفتاری گروھی ، تنظیم ھیجانی ، مراجعین مبتلا بھ افسردگی اساسی.