تاثیر ارزشیابی پویا برارتقای درک مطلب شنیداری: مطالعه موردی یک فارسی آموز عراقی

هدف این مطالعه موردی، بررسی تاثیر رویکرد ارزشیابی پویا بر درک مطلب شنیداری یک فارسی آموز عراقی بود. در طول 10 جلسه 30 دقیقه ای، تکالیف درک مطلب شنیداری به فراگیر عرضه شد و در مجموع فراگیر به 50 سوال درک مطلب چهارگزینه ای پاسخ داد. در هر جلسه، فراگیر به فایل صوتی مربوطه گوش می داد و به سوالات درک مطلب جواب می داد. در صورت غلط بودن پاسخی، مربی بصورت تعاملی سرنخهایی به فراگیر عرضه می کرد تا او با موفقیت سوال را پاسخ دهد. برای هر سوال، ابتدا سرنخ ضمنی ارائه می شد و در صورت عدم موفقیت فراگیر، به فراخور نیاز فراگیر، سرنخ هایی ارائه می شد که بطور فزاینده آشکارتر می شد. تعاملات همه جلسات بصورت صوتی ضبط گردید. تعداد سرنخ های ارائه شده در هر جلسه محاسبه شد و تعداد سرنخ های ارائه شده در سه جلسه اول و سه جلسه آخر مقایسه شد. نتایج نشان داد که بطور میانگین در سه جلسه ابتدایی و سه جلسه انتهایی به ترتیب 25 و 13 سرنخ به فراگیر عرضه شده بود. نسبت سرنخهای آشکار به ضمنی در سه جلسه اول و سه جلسه آخر به ترتیب 2.08 و 0.77 بود. در مقایسه با سه جلسه آغازین، در سه جلسه انتهایی کاهش چشمگیری در تعداد سرنخ های دریافتی و نسبت سرنخ های آشکار به ضمنی مشاهده شد که بیانگر کاهش اتکای فراگیر به مربی و کنترل فزاینده فراگیر بر تکالیف یادگیری بود. لذا نتیجه گرفته شد که استفاده از ارزشیابی پویا موجب ارتقای درک مطلب شنیداری فراگیر شده است.

کلیدواژه ها:

ارزشیابی پویا ، درک مطلب شنیداری ، آموزش زبان فارسی ، سرنخ های استنباطی