تحلیل ساختار فضایی شهر بابل با استفاده از مدل های کمی

در دهه های اخیر شهرها به شکلی بی برنامه رشد کردند و محدوده های شهری در مدت کوتاهی به چندین برابر وسعت اولیه خود رسیدند و این معضل به عارضه منفی پراکندگی شهری منجر شده و منشا بسیاری از مشکلات در کشورهای در حال توسعه شده است، از این رو بررسی الگوی گسترش شهارها یکی از مسایلی است که می تواند استراتژی های توسعه را در افق دوردست جهت توانمندسازی مدیریت شهری فراهم سازد. هدف از این پژوهش تعیین و بررسی الگوی گسترش کالبدی فضایی شهر بابل است. روش پژوهش توصیفی تحلیلی است و بهره گیری از مدل های موران و گری و ضریب جینی به تحلیل چگونگی گسترش کالبدی فضایی این شهر پرداخته است. نتایج پژوهش براساس مطالعات صورت گرفته نشان می دهد. که منطقه مورد مطالعه به صورت پراکنده رشد کرده و منجر به عارضه منفی پراکندگی شهری شده است.

کلیدواژه ها:

گسترش فضایی ، شهر ، مدل های کمی ، بابل