لزوم آینده پژوهی در بازآفرینی نقش مسجد در شهرهای پیرامونی تهران مطالعه موردی اسلامشهر

شهر اسلامی به عنوان نماد تمدن اسلامی، نگاهی ویژه به ابعاد معنوی انسان در جامعه اسلامی دارد، اصلی ترین نماد تمدن در شهرهای اسلامی، که به عنوان نقطه کانونی مطرح می باشد. مسجد است. شهرهای اسلامی عصر کنونی با توجه به شرایط و الزامات اقتصاد سیاسی حاکم بر آنها اکثرا بصورت قطبی درآمده اند. قاهره، اسلام آباد، بغداد، تهران از شهرهای مرکزی هستند که وظیفه رهبری شهرهای دیگر را عهده دار شده ند مهاجرت اسکان غیر رسمی، شهرگرایی، شهرهای مدون جدید، کانون های اقماری وشهرهای نوظهور حاشیه ای و.. از مسائل پیرامون این شهرها شده اند مساجد نیز از این روند آسیب های فراوانی دیده اند و بیشتر نقش های ان به نوعی تقلیل گرایی دچار شده است اسلامشهر شهری است که به عنوان یکی از حوزه های اقماری شکل گرفته ناخواسته در کنار تهران استقرار یافته و بی تاثیر از شرایط شهر تهران نیست. در این مطالعه سعی بر آن شده تا با تعیین مکان یابی مساجد و حوزه های مذهبی موجود اندازه ها، فضاها، معیارها و چالش های وضعیت مساجد موجود را بررسی نموده و فواصل، اختلافات شرایط کنونی را با شرایط آرمانی به چالش کشیده شود. در نهایت امید بر آن است تا با برداشتی کلی از وضعیت موجود، شرایط مکانیابی و اختصاص فضا از طریق پیشنهادهایی تحقیق، ملاک عمل، قرار گیرد تا مسجد همانند شرایط پیدایش اولیه خود، در انطباق با نیازهای متناظر انسانی، در کانون تحرکات فرهنگی، اجتماعی و. جامعه اسلامی کنونی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

مسجد ، شهرهای اسلامی ، اقتصاد سیاسی ، شهرهای نوظهور