بررسی بافت شهر از نگاه امنیت سیاسی و اجتماعی (مورد: منطقه 17 شهر تهران)

برآوردها نشان می دهد، بیش از 50 هزار هکتار بافت فرسوده شهری در کل کشور وجود دارد. فارغ از این که چگونه باید غبار فرسودگی را از چهره شهرها زدود، بررسی این نکته ضروری می نماید که دلایل و عوامل فرسودگی بافت های شهری را در گذشته شناسایی کنیم و با آموزه های به دست آمده، از توسعه فرسودگی ها جلوگیری کنیم. شناسایی عوامل مذکور، قطعا این توجه را در ما ایجاد خواهد کرد که اجازه ندهیم همچنان به توسعه فرسودگی ها دامن زده شود. هدف این تحقیق بررسی جایگاه منزلت اجتماعی در توسعه شهری می باشد.روش تحقیق این پژوهش، توصیفی تحلیلی، و از لحاظ ماهیت پیمایشی و از لحاظ نوع کاربردی می باشد. در این پژوهش نمونه موردی منطقه 12 شهر تهران بوده و با فرمول کوکران بین 250 نفر پرسشنامه توزیع شده است که سه مولفه، کیفیت زیست، منزلت اجتماعی و میزان علاقه مندی به توسعه به سنجش گذاشته شده است. طبق نتایج تجزیه تحلیل صورت پذیرفته که با آزمون دوجمله ای نسبت و آزمون t ساده بدست آمده است، سطح پایین منزلت اجتماعی در این منطقه مانعی مهم در برابر توسعه حساب میشود. همچنین در این تحقیق سطح کیفیت زیست افراد سنجیده شده است که نتایج آزمون t ساده نشان می دهد که سطح کیفیت زیست از میانگین مفروض پایین تر می باشد. نتایج تحقیق حاکی از آن است که در صورتی که در پی توسعه در بافت فرسوده منطقه های شهری باشیم باید برنامه ریزان و مدیران شهری، در پی منزلت بخشیدن به این مناطق باشند و سطح کیفیت زندگی با طرح های اجتماعی و عمرانی در این محلات افزایش یافته و به تبع آن تمایل به سرمایه گذاری در این محلات افزایش یافته و از مهاجرت و زوال شهری در این محلات کاسته شود

کلیدواژه ها:

بافت شهری ، توسعه ، منزلت اجتماعی ، منطقه 12 شهر تهران