تحلیل و ارزیابی توسعه پایدار با رویکرد به کاربری اراضی شهری (مورد مطالعه شهر چهارباغ)

شهر که به عنوان عالی ترین مکان تجمعی زیستی انسان محسوب می شود پس از انقلاب صنعتی به سرعت رشد نموده و این گسترش تا به امروز ادامه داشته که حاصل آن آثار تخریب و آسیب های زیست محیطی بوده است. به همین لحاظ در نیمه دوم قرن بیستم انسان به چاره اندیشی پیرامون این موضوع پرداخت و در نتیجه تفکر توسعه پایدار تجلی پیدا نمود و لذا به دلیل اینکه آسیب های محیطی اغلب نشات گرفته از شهرها بود توسعه پایدار شهری مورد توجه قرار گرفت و در همین راستا موضوع برنامه ریزی کاربری زمین در مفهوم برنامه ریزی برای استقرار مناسب ترین و کارآمدترین فعالیت ها در یک قطعه زمین اهمیت پیدا نمود، بدین ترتیب تدوین اصول صحیح برنامه ریزی و اجرای کامل برنامه ها موجب دستیابی به حداکثر امکانات بالقوه زمین گردید و شرایط لازم برای توسعه در جهت مرتفع نمودن نیازهای اساسی زندگی و همچنین برقراری محیطی رضایت بخش برای شهرنشینان مهیا شد. در این تحقیق توسعه پایدار شهر چهارباغ با رویکرد به کاربری اراضی شهری مورد ارزیابی و تحلیل قرار گرفته است بدین صورت که نخست با استفاده از منابع کتابخانه ای و مراجعه به ادارات وسازمان های ذیربط، اطلاعات و آمار مورد نیاز تا حدی که همکاری و تعامل لازم صورت پذیرفت، تهیه گردید و سپس محله های شهر چهارباغ و نواحی آن در زمینه های اجتماعی، اقتصادی، کالبدی، فرهنگی و زیستی مورد بررسی قرار گرفت، سپس پایداری کاربری اراضی در محدوه محله ها در قیاس با شاخص های توسعه پایدار با بهره مندی از مدل ارزیابی SWOT مورد ارزیابی قرار گرفت و سرانجام مشخص گردید نحوه بکارگیری کاربری اراضی و رشد شهر، پایدار نمی باشد.

کلیدواژه ها:

شهر ، کاربری اراضی شهر ، توسعه پایدار ، مدل ارزیابی SWOT