سنجش پایداری اجتماعی زنان روستایی شهرستان سنقر

در میان ابعاد توسعه پایدار، بعد اجتماعی یکی از ابعاد مهم است که جنبه های وسیع و عمده ای از توسعه پایدار را بر اساس تعریف موجود آن در بر می گیرد. در این راستا توجه به پایداری اجتماعی زنان روستایی در جهت روشن کردن وضعیت اجتماعی آنها در مسیر دستیابی به توسعه پایدار و تاکید بر نقش اجتماعی آن ها در این مسیر، یک موضوع اساسی در توسعه پایدار روستایی به حساب می آید. پژوهش حاضر با رویکرد کمی با طی مراحل علمی همچون تدوین و طبقه بندی شاخص های پایداری اجتماعی زنان روستایی بر اساس رویکرد اندام وار و بررسی ادبیات موضوع، تدوین و تکمیل پرسشنامه و تعیین سطوح پایداری اجتماعی زنان روستایی دهستان های مختلف با استفاده از مدل موریس، سعی در بررسی وضعیت پایداری اجتماعی زنان روستایی شهرستان سنقر داشته است. جامعه آماری این پژوهش شامل زنان روستایی 15 الی 60 ساله شهرستان سنقر (21530=N) بود. بر اساس نتایج به دست آمده، وضعیت اجتماعی زنان روستایی در هیچ کدام از 8 دهستان شهرستان سنقر در سطح پایدار قرار نداشت. 6 دهستان از 8 دهستان در سطح نیمه پایدار و 2 دهستان در سطح ناپایدار بر اساس وضعیت اجتماعی زنان روستایی جای گرفتند.

کلیدواژه ها:

پایداری اجتماعی ، رویکرد اندام وار ، الگوی موریس ، زنان روستایی ، شهرستان سنقر