ارزیابی وضعیت فضای سبز شهری و مقایسه آن با سرانه های استاندارد(مطالعه موردی: منطقه نوزده تهران)

گسترش شهرنشینی و توسعه فیزیکی شهرها از پدیده های قرن میلادی گذشته می باشد که در کلیه کشورهای جهان از جمله ایران صورت گرفت. گسترش سریع شهرها در سطح جهان به ویژه در کشورهای در حال توسعه همراه با بروز معضلات همانند تشدید آلودگی محیطی، کاهش روابط اجتماعی، آشفتگی کالبدی در سطح شهرها گشته که سبب کاهش کیفیت محیط زیست شهری برای انسان شده است. از سوی دیگر توسعه بی رویه و بدون برنامه ریزی شده شهرها سبب گسترش حاشیه نشینی و تخریب فضای سبزشهری و بالا رفتن تقاضا برای زمین شهری گشت که زمینه ساز از بین رفتن فضای های سبز دورن شهری و تغییر کاربری این گونه اراضی می شود، وجود چنین شرایطی در شهرها سبب توجه بیشتر مدیران و برنامه ریزان شهری به توسعه فضاهای سبز بویژه پارک ها در محلات شهری گشت. طراحی و استقرار فضاهای سبز به صورت هدفمند و برنامه ریزی شده، علاوه بر داشتن توان بالقوه زیبایی بصری، سبب کاهش مشکلات محیطی در سطح شهر، کاهش معضلات اجتماعی با ایجاد محیطی برای گذران اوقات فراغت دانست. علاوه بر موارد فوق، ایجاد و گسترش فضا های سبز در سطح شهر سبب زیباسازی منظر شهری می گردد. در حال حاضر توجه به نظریه توسعه پایدار از محور های اساسی توسعه پایدار شهری وجود فضاهای سبز در سطح شهرها می باشد. بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر ارزیابی وضعیت فضای سبز شهری و مقایسه آن با سرانه های استاندارد در منطقه نوزده با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. نتیجه پژوهش نشان می دهد فضای سبز که بخشی از سیمای شهر را تشکیل می­دهد، به عنوان یکی از پدیده­های واقعی، از نخستین مسائلی است که انسان همواره با آن در تماس بوده و خواهد بود. اهمیت فضاهای سبز در محیط شهری، تا آن حد است که به عنوان یکی از شاخص­های توسعه یافتگی جوامع مطرح است.

کلیدواژه ها:

استاندارد سرانه فضای سبز شهری ، توسعه پایدار ، منطقه19 تهران