بررسی تاثیر فضای سبز در حس تعلق به مکان در مجموعه های مسکونی

بحث کیفیت بصری یکی از جنبه های مهم کیفی محیط به خصوص در فضای مسکونی است. آلودگی بصری در شهرها با مرور زمان، انسان را دچار بیماری های روحی میکند. نماهای صلب و ناهماهنگ با بافتهای مجاور، عدم توجه به زیباسازی شهر و دور شدن از طبیعت، در طول سالهای گذشته بافت خانه ها را به چشماندازی آشفته و ملال آور تبدیل کرده است. در دوران معاصر، با توجه به ارزش مادی بالای زمین، اختصاص فضایی به حیاط، برای انسان مادی متجدد، مقرون به صرفه نیست. بنابراین میتوان با ایجاد بام سبز، طبیعت را به داخل خانه آورد. با ایجاد شرایط مناسب بر روی فضای باز بام خانه یا تراس و دیوارهای بخش بیرونی خانه، میتوان گیاهان مختلفی را پرورش داد و علاوه بر ایجاد منظرهای زیبا، راه حلی مناسب جهت صرفه جویی در مصرف انرژی نیز خلق کرد. با توجه به بحران انرژی در جهان از یک سو و رسیدن آسیبهایی به اکوسیستم جهانی از طرف دیگر و با توجه به رشد سریع شهرنشینی به نظر میرسد که باید راهکارهای مناسبی جهت کنترل و کاهش تاثیرات منفی ساخت و ساز بر طبیعت ارائه شود. به این صورت نه تنها اکوسیستم جهانی از آسیب بیشتر در امان میماند، بلکه مصرف انرژی نیز قابل کنترل میگردد .ساختمانهای سبز میتواند در کنترل مصرف انرژی و حفظ منابع طبیعی راهگشا باشند. امروزه نگاه اغلب افراد ساکن در مجموعه های مسکونی به فضای زندگی خود، نگاهی غریبه و عاری از تعلق و دلبستگی به آن است و اکثرا در پساذهن خود چنین تصور میکنند که مکان زندگی آنها محل دلخواه نبوده و باید روزی آن را ترک و به جای دیگر بروند. این امر ضرورت بررسی عوامل موثر بر حس تعلق را بیان میدارد تا گامی در جهت افزایش تعلق و دلبستگی به فضای مسکونی برداشته شود. این پژوهش با روش مطالعات کتابخانهای به بررسی فضاهای سبز در ایجاد تعلق به مکان در مجموعه های مسکونی پرداخته است.

کلیدواژه ها:

معماری سبز ، فضای سبز ، حس تعلق به مکان ، مجموعه مسکونی