خانه ای به رنگ زندگی سرپناهی برای کودکان کار بی سرپرست با رویکرد حس تعلق به مکان

کودکی دوران خیال پردازی و اکتشاف است.کودکان در هر جامعه ای نماد پویش، تحرک و تداوم خانواده و نیز نماد علاقه مندی مردمان جوامع به پایداری نسل های بعد از خود می باشند. حال آنکه در عصر حاضر ،جامعه ما و البته بسیاری از جوامع دنیا با یک دشواری و معضل بزرگی به نام کودکان بی سرپرست روبرو هستند . مشکلات این کودکان نداشتن سرپناه، احساس امنیت و همچنین عدم برآورده شدن نیازهای روزمره آنهاست که موجب آسیب رساندن به خود و اجتماع میشوند، لذا این وظیفه ماست که محیطی را برای آنها فراهم کنیم که امن و پرورش دهنده باشد، تا کودک بتواند در آن محیط تا آنجا که در توان دارد ، رشد و پرورش یابد. کودکان بی سرپرست دوران کودکی خود را جدایی از خانواده و جامعه سپری می کنند و زمانی که پا به عرصه جامعه می گذارند ،مفهوم جدایی از جامعه در ذهن آنها شکل گرفته است. حس مکان عاملی است که در شکل گیری هویت انسان نقش بسزایی دارد . این مقاله به روش تحلیلی توصیفی و برپایی مرور منابع کتابخانه ای به بررسی ایجاد تعلق به مکان در کودکان کار میپردازد . لذا طراحی سرپناهی با ایجاد حس تعلق به مکان در کودکان باعث می شود که هم نیاز های این کودکان رفع و خود را جزیی از جامعه بدانند و هم سبب رشد فضاهای شهری بشوند.

کلیدواژه ها:

حس تعلق به مکان ، کودکان کار ، سرپناه