اعمال تحریم ها ابزاری برای منطبق سازی رفتار دولت ها با قواعد بین المللی: با تاکید بر قواعد حقوق بشر و حقوق بین الملل بشردوستانه

جلوگیری و کاهش مخاصمات مسلحانه به عنوان یکی از بزرگ ترین دستاوردهای جامع ملل و سازمان ملل متحد می باشد و امروزه این اصل که تحت عنوان منع توسل به زور از ارکان و اصول بنیادین قواعد و ضوابط بین المللی محسوب می گردد باعث شده است تا به کارگیری روش هایی چون اعمال تحریم ها اعم از تحریم های اقتصادی، دیپلماتیک و ... به عنوان ابزاری برای منطبق سازی رفتار دولت ها در عرصه بین الملل و منطقه ای با عرف و قواعد مقبول بین المللی، برجسته تر نمایان گردد. اعمال تحریم های یک سویه، چند جانبه و یا بین المللی غالبا در راستای اهداف سیاسی مستفاد شده است، لیکن فلسفه وجودی این ابزار برای اعمال در مواقع نقض قواعد بنیادین چون حقوق بشر یا حقوق بین الملل بشردوستانه مطلوب و قابل دفاع است؛ البته بایستی به صورت علمی و با بهره گیری از آمارهای تفسیری و تفضیلی که درگذر زمان از تجربه اعمال تحریم ها به دست آمده است کنکاش نمود که آیا صرف به کارگیری تحریم ها توانسته است ما را به مقصد غایی، یعنی منطبق سازی رفتار کشور مختلف با قواعد و ضوابط انسانی نهفته در قوانین بین المللی حقوق بشر یا حقوق بین الملل بشر دوستانه برساند و یا متاسفانه به عنوان ابزاری برای توجیه رفتارهای شخصی و عقده گشایی کشورهای تاثیرگذار بین المللی که تحریم ها را برای کسب هژمونی وهمراه کردن کشورهای دیگر و سایر ارکان منطقه ای و بین المللی با امیال سیاسی و اقتصادی خود به کار برند مستعمل شود آیا شدت و حدت تحریم ها باالخص تحریم های اقتصادی که عمدتا به جای تاثیر بر قوه حاکمه و دولت متخلف مستیقیما مردم آن کشور را هدف قرار می دهد نباید با ضوابط دقیق، تنظیم شود تا به صورت هوشمند و هدفمند استفاده شده و کمتر شاهد ناعدالتی های جامعه بین المللی در بی تفاوتی و ناتوانی برای فریاد رسی مردم بی گناه کشورهای تحت تحریم اقتصادی بود هدف از این تحقیق بررسی تاریخی اعمال تحریم ها بالاخص بررسی دهه 1990 که اوج به کارگیری تحریم ها در عرصه بین الملل به شمار می رود و استخراج و ارائه آماری دستاوردها و نتیجتا آماده سازی ذهن مخاطبین برای قضاوت در خصوص رفتارهای مشاهده شده تاریخی در موضوع نوشتار است.

کلیدواژه ها:

تحریم ها ، حقوق بین الملل بشر دوستانه ، حقوق بشر ، منطبق سازی رفتار دولت ها