تاثیر سازوکارهای نظارتی حاکمیت شرکتی بر رابطه بین کیفیت گزارشگری مالی و کارایی سرمایه گذاری: تحت سناریوی محدودیت تامین مالی

گرچه کارایی سرمایه گذاری شرکتها، جزء اصلی ترین مبانی تصمیمگیری در بازار سرمایه به حساب میآید، لیکن افزایش آن، نقش مهمی را در فرآیند تصمیمگیری مالکان شرکت ایفاء میکند. در این راستا، کیفیت گزارشگری مالی و سازوکارهای نظارتی حاکمیت شرکتی، از عوامل مهم اثر گذار بر تصمیم گیری مدیران، اعتباردهندگان و سرمایه گذاران درخصوص کارایی سیاستهای مختلف سرمایه گذاری و تامین مالی به شمار میرود؛ لذا پژوهش حاضر با هدف تجزیه وتحلیل نقش نظارتی کیفیت گزارشگری مالی و سازوکارهای حاکمیت شرکتی در فرآیند سیاستهای کارای سرمایه گذاری، به بررسی اثر کیفیت گزارشگری مالی و برخی از سازوکارهای نظارتی حاکمیت شرکتی بر کارایی سرمایه گذاری تحت سناریوی محدودیت تامین مالی شرکت ها میپردازد. به منظور آزمون فرضیه های پژوهش، به بررسی 148 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زمانی بین سالهای 1389 الی 1394 پرداخته شد. یافته های پژوهش موید آنست که رابطه بین کیفیت گزارشگری مالی و کارایی سرمایه گذاری مثبت و معنادار است که این رابطه درخصوص شرکتهای دارای محدودیت تامین مالی بیشتر، شدیدتر و قویتر است؛ همچنین، رابطه مثبت و معناداری بین سازوکارهای نظارت داخلی حاکمیت شرکتی با کارایی سرمایه گذاری مشاهده شد که این رابطه نیز درخصوص شرکتهای دارای محدودیت تامین مالی و فرصت های سرمایه گذاری بیشتر، شدیدتر و قویتر است. علاوه براین، یافته های پژوهش نشان از آن دارد که سازوکارهای نظارتی موثر حاکمیت شرکتی به عنوان یک سازوکار جایگزین نسبت به کیفیت گزارشگری مالی در بهبود کارایی سرمایه گذاری تحت هر سناریو برای شرکتهای دارای محدودیت تامین مالی محسوب میشود: به عبارت دیگر، هرچه شرکتها از سازوکارهای نظارتی حاکمیت شرکتی بیشتری (کمتری) استفاده کنند، حساسیت کیفیت گزارشگری مالی به کارایی سرمایه گذاری کمتر (بیشتر) خواهد بود.

کلیدواژه ها:

سازوکارهای نظارتی حاکمیت شرکتی ، کیفیت گزارشگری مالی ، کارایی سرمایه گذاری ، محدودیت تامین مالی ، فرصت های سرمایه گذاری شرکت