رویکرد همکاری اینترنت اشیاء در محیط های پردازش مبتنی بر مه

اینترنت اشیا شرایطی را فراهم آورده تا از طریق حسگرها، محرکها و سایر دستگاه های متصل به اینترنت برنامه ها و خدمات، قادر به درک و واکنش بر روی دنیای واقعی باشند. ادغام یکپارچه مردم و دستگاه ها باهم دیگر یک ایده آینده نگر نیست. همگرایی دنیای فیزیکی با قلمرو انسانی در یک شبکه، رویکرد امیدوارکننده IoT را ایجاد کرده است. با نگاه دقیق تر به پدیده IoT بسیاری از مشکلات مشخص میشود. روندهای فعلی روی رویکردهای ابرمحور برای مقابله با ناهمگونی و مقیاس این شبکه، متمرکزشده اند. باوجود رایانش ابری، بار سنگین برنامه های حساس به تاخیر و برنامه هایی که نیاز به مکانیسم های پردازش و ذخیره سازی در مجاورت خوددارند کاسته شده تا بتوانند با تاخیر کم، مکان و شرایط بهتر محتوا آگاه را برآورده سازند. پردازش مه، علاوه بر پشتیبانی از تحرک و الزامات توزیع جغرافیایی بالا، مفهوم جدیدی است که بر گسترش پارادایم ابر به لبه اینترنت اشیاء، از طریق ارائه ارتباط، محاسبات و پشتیبانی از مدیریت دسترسی متمرکزشده است. این مقاله مروری است بر آنچه که قبلا0 در IoT مورداستفاده قرارگرفته اند و همچنین فناوریهای بالقوه باقابلیت همکاری در حوزه های مرتبط را ارائه میدهد. این مطالعه ، به ما این امکان را میدهد تا ابتدا به اهمیت همکاری بین اشیاء پی ببریم، و سپس به مشکلات اساسی در جهت همکاری واقعی در یک محیط محاسبات مه بپردازیم. در این راستا ما به جنبه ها و دیدگاه های اصلی که باید در یک پلتفرم محاسباتی مه موردتوجه قرار گیردنیز میپردازیم. علاوه بر این، اجزای اصلی عملکردی، رفتار عملیاتی و جریان اطلاعات را در سطح میانی معماری (Mdl) شرح میدهیم.

کلیدواژه ها:

اینترنت اشیاء ، رایانش مه ، رایانش ابری ، معماری اینترنت اشیاء.