بازآفرینی با تاکید بر توانمندسازی بافت های ناکارآمد شهری با رویکرد اجتماع محور(نمونه موردی محله دیمج قزوین)

امروزه توجه به بافتهای فرسوده و قدیمی و رفع ناپایداری آنها، به موضوعی جدی و محوری تبدیل شده، به گونه ای که سازمان های ذیربط را به تکاپوی ساماندهی و بازآفرینی بافتهای مذکور سوق داده است همچنین امروزه در مباحث مرتبط با بازآفرینی مفهومی تحت عنوان توانمندسازی اجتماع محور مورداشاره قرار میگیرد؛ مفهومی که به زبان ساده به پروژه ها و فرآیندهایی اشاره دارد که هدف کلیدی آنها عبارت است از افزایش توانایی عمومی ساکنان یک محله ناتوان در خوداتکایی برای توسعه شهری. در الگوی بازآفرینی شاهد همکاری بین برنامهریز، مدیریت شهری و اجتماع هستیم که عموم مردم را به مشارکت فعال درروند تهیه و اجرای برنامه دعوت مینماید پژوهش موردنظر با روش تحلیلی- توصیفی به مطالعه و بررسی مبانی بازآفرینی شهری و توانمندسازی، تحلیل و تطبیق این نظریات و طرح نتایج به دست آمده بر روی محله به عنوان کوچکترین واحد شهری است.در این راستا محله دیمج واقع در شهر قزوین که دارای ویژگی خاص معماری و شهرسازی و همچنین فرسودگی کالبدی و عملکردی و محلهای نسبتا فقیر و ناتوان است انتخاب شده است. در بخش مطالعات نظری، پس از تحلیل مهمترین و تاثیرگذارترین تجربیات جهان و ایران موردبررسی قرار گرفت و درنهایت از تلفیق و تطبیق مبانی نظری و تجربیات مدل مفهومی استخراج گردید.با توجه به زمینه انجام کار از تکنیک میدانی استفاده گردید، پرسشنامه ها پس از توزیع و تکمیل مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفت و سپس برنامه و پروژه هایی تعریف گردید که بتواند به توانمندسازی مردم در محله کمک نماید.یکی از مهمترین دستاوردهای این پژوهش، آغاز توانمندسازی اهالی محله دیمج درزمینه های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، کالبدی و مدیریتی است. از دستاوردهای دیگر میتوان به تسهیل مشارکت مردم در برنامه ریزی و اجتماع محوری اشاره نمود.

کلیدواژه ها:

بازآفرینی ، برنامه ریزی توانمندسازی ، اجتماع محور ، مشارکت