بررسی رابطه ی سبک رهبری مدیران دولتی با میزان توانمندی منابع انسانی

نیاز به مدیریت در همه زمینه های اجتماعی امری لازم و ضروری است. منابع انسانی و مادی عظیم بدون هدایت و رهبری لایق، به زودی رو به نابودی میرود، اما در این بین مدیریت نظام مالیاتی به دلیل تاثیری که عملکرد دولت برکلیه ی آحاد جامعه دارد از حساسیت ویژه ای برخوردار میباشد. لذا کارایی و اثربخشی نظام مالیاتی در گرو مدیریت اثربخش و کارآمد این نظام است. امروزه با توجه به تغییرات شگرف و بی سابقه ای که در اقتصاد، سیاست، علم و تکنولوژی بخصوص در چند دهه ی اخیر بوقوع پیوسته، وظایف و کارکردهای مدیریت به مراتب گسترده تر و پیچیده تر و دشوارتر از گذشته شده است، به طوریه تنها افرادی که از نظر حرفه ای برای این مسئولیت آموزش دیده و تربیت شدهاند، با اثربخشی و کارآیی قادر به انجام وظایف محوله ی خود خواهند بود. به همین لحاظ مدیریت امروز براساس ویژگی هایی که دارد یک حرفه ی تخصصی تلقی میشود. به کارگیری توان و استعداد تخصصی موجود در نیروی انسانی، عامل مهمی در موفقیت و پیشرفت هر سازمان بوده و هیچ سازمانی بدون وجود آن نخواهد توانست به تمامی اهداف مورد نظر خود دست یابد. مدیران برای دستیابی به اهداف مورد نظر خود و نفوذ در رفتار کارکنان از سبکهای رهبری خاصی استفاده می کنند . به کارگیری هر یک ازسبک های رهبری ممکن است در افزایش یا کاهش میزان توانمندی کارکنان موثر باشد، لذا مدیران میتوانند با انتخاب یک شیوه ی مناسب و صحیح در اداره ی سازمان، موجبات توانمندسازی کارکنان و پیشرفت سازمان را فراهم نمایند و بدین وسیله فعال بودن سازمان تضمین گردد.

کلیدواژه ها:

سبک رهبری ، آموزش ، توانمندسازی ، مدیران دولتی