مقدمه: سکته مغزی از علل اصلی مرگ و میر و ناتوانی در سراسر جهان می باشد. مطالعات نشان می دهد که مورتالیته سکته حاد مغزی طی 30 روز ابتدایی پس از حادثه 10 درصد است و باقی موارد عمدتا با نقایص نورولوژیک همراه می باشد. عمده بیماران پس از فاز حاد سکته حاد مغزی از نقایص نورولوژیک جدی رنج می برند به طوری که 70 درصد این بیماران به محل کار بر نمی گردند و حدود 30 درصد نیز برای راه رفتن نیاز به کمک دارند. بدیهی است شناخت و درمان ریسک فاکتورها، پیشگیری و همچنین درمان مرحله حاد سکته های مغزی جهت کاهش عوارض و ناتوانی های ناشی از سکته حاد مغزی یکی از اصلی ترین اولویت های سلامت در هر جامعه به شمار می رود.معرفی بیمار : بیمار خانم 42 ساله ای که با بی حسی سمت راست و اختلال تکلم که از یک ساعت و نیم قبل شروع شده است به اورژانس مراجعه کرده است علائم حیاتی اولیه بیمار شامل 92/182=BP، 95= PR، 18=RR،37=T بود. بیمار فقط سابقه آنمی دارد. بالای پیشانی سمت راست بیمار کبود شده است که همراهان دلیل را برخورد با وسیله نقلیه عنوان کردند. با احتمال مطرح بودن کد استروک سریعا جهت بیمار اسکن انجام می شود و آزمایشات اورژانسی ارسال می شود. پس از رویت اسکن بیمار توسط پزشک مربوطه کد سما اعلام و دستور تزریق اکتیلایز داده می شود. قبل از تزریق دارو فشار خون بیمار با لابتولول کنترل می شود اما پرستار حین سونداژ متوجه میشود که بیمار در چندین ناحیه روی ران و ساق پا اکیموز دارد و این موضوع را به اطلاع پزشک می رساند و پزشک این بار تاکید می کند که شرط تزریق دارو بالا بودن پلاکت بیمار باشد. بیمار هموگلوبین 8 و پلاکت 25 هزار و INR نرمال داشت که دارو تزریق نشد.بحث و نتیجه گیری: توجه به بالین بیماران حین اجرای دستورات دارویی از اهمیت بالایی برخوردار است. در این کیس اگر متوجه اکیموزهای بیمار نمی شدیم اکتیلایز در بیماری که منع مصرف داروی ترومبولیتیک داشت تزریق میشد و عوارض بر جای می گذاشت. علاوه بر کنترل فشار خون توجه به آزمایشات بیماران قبل از تزریق نیز حائز اهمیت است.