بررسی تاثیر کاربرد تکنیک های آرامسازی بر اضطراب بیمار مبتلا به نارسایی مزمن قلبی در استان البرز در سال 1398

نارسایی قلبی یک سندرم بالینی است که باعث احساس قریب الوقوع مرگ در بیماران شده و باعث ایجاد استرس و نگرانی و تنگی نفس در بیمار می شود. در این راستا تکنیک های آرام سازی، انعطاف پذیری و قدرت عضلانی را افزایش و باعث ایجاد آرامش و کاهش اضطراب در بیمار می شود و همین عامل باعث ایجاد احساس سلامتی در فرد می شود. لذا هدف این پژوهش تاثیر کاربرد تکنیک های آرامسازی بر اضطراب بیمار مبتلا به نارسایی قلبی می باشد.مواد و روش هااز نوع مداخله ای قبل و بعد می باشد که بر روی بیمار مبتلا به نارسایی مزمن قلبی انجام شده است.معرفی بیمار:خانم 60ساله که به دلیل نارسایی مزمن قلبی در بخش بستری شده است. در اکو EF:15-20% داشت. مددجو از تنگی نفس های شدید شاکی است و بسیار فرد مضطربی می باشد. به گفته بیماران به دنبال هر اتفاق هیجان انگیز بیمار دچار استرس و به دنبال آن تنگی نفسهای شدید می شود. با توجه به سابقه اختلالات اضطرابی در بیمار، 4جلسه مداخله 30 الی 45 دقیقه ای انجام شد. بر این اساس با روش مصاحبه با بیمار و خود گزارش دهی سوالات پرسشنامه اضطراب بک تکمیل گردید. در کل این پرسشنامه در مرحله قبل از مداخله و بلافاصله پس از مداخله و یک ماه بعد از مداخله اندازه گیری شد (پیش آزمون و پس آزمون). حداقل و حداکثر مجموع نمرات این پرسشنامه بین 0 تا 63 متغیر است. در این مطالعه نمره کل اضطراب بیمار قبل از مداخله 55، بلافاصله بعد از مداخله 48 و یک ماه بعد از مداخله 34 بود که نشان دهنده بهبود وضعیت اضطراب بیمار در این بازه زمانی بوده است.نتیجه گیری:آموزش تکنیک های آرام سازی باعث بهبود وضعیت اضطراب بیمار با نارسایی مزمن قلبی شد. لذا استفاده از تکنیک های آرام سازی به عنوان یک روش غیردارویی موثر در کنار سایر مداخلات جهت کاهش علائم اضطرابی و تنگی نفس در بیماران با نارسایی قلبی توصیه می شود.