گزارش یک مورد CIDP تحت درمان با IVIG
محل انتشار: سومین کنگره ملی گزارشهای موردی بالینی
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 21,906
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CCRMED03_337
تاریخ نمایه سازی: 20 بهمن 1398
چکیده مقاله:
مقدمه: پلی نوروپاتی دمیلینیزاسیون التهابی مزمن (CIDP) یک بیماری پیشرونده و بهبود یابنده است که بدلیل التهاب خود ایمنی اعصاب محیطی معمولا باعث از بین رفتن حس می شود.شیوع این بیماری حدودا 3-2مورد در هر 100000نفر می باشد و زمانی که علائم شدیدتر شده نیمی از این بیماران بدون حمایت نمی توانند راه بروند.معرفی بیمار : بیمار خانم 78ساله،متاهل،با سابقه هایپوتیروئیدی،جراحی غدد چربی در سر،کله سیستکتومی و سابقه مصرف قرص های (Levothyroxine,Gabapentin,Imipramine) می باشد.علامت اولیه پارستزی در انتهاها و سپس بی حسی و بی حرکتی فراگیر در دست ها و پاها،ناتوانی در راه رفتن،سرگیجه متعدد در طول روز و ضعف بوده.پس از انجام اقدامات پاراکلینیکی تشخیص CIDP برای بیمار مطرح گردید و درمان IVIG برای بیمار شروع شد.بحث و نتیجه گیری: به عنوان یک اصل کلی می توان گفت که اگر این بیماران سریعا شناخته شوند و مورد درمان قرار گیرند درمان نتیجه بهتری خواهد داشت.درمان معمول در این بیماران شامل استفاده از کورتیکو استروئید ها،پلاسما فرز و IVIGمی باشد که در بهبود ناتوانی این بیماران بطور نسبی بوده و به مراتب اثرات زمانی محدودی را دارند و در نتیجه منجر به مراجعات متعدد بیماران برای تزریق IVIG می شود که در این مورد درمان دوره ای با IVIG در نظر گرفته شد.اخیرا FDA دو داروی گامونکس و پریویگن که در کلاس ایمونوگلوبین های وریدی قرار دارند جهت کاهش فعالیت های سیستم ایمنی بدن معرفی کرده است اما به عنوان درمان قطعی در نظر گرفته نشده است. همچنین در مطالعه ای شروع اولیه درمان طولانی مدت با SCIG پس از تزریق یک چرخه کامل IVIG و عدم همزمانی با درمان های دیگر را مورد مطالعه قرار داده است که با پیشرفت مداوم و چشمگیر پارامتر های عصبی،نتایج بالینی و طول مدت بهبودی بیشتری نسبت به سایر درمان ها را داشته است.بنابراین با توجه به مطالعات که اخیرا انجام گرفته می توان گفت که با تغییر در روند معمول درمان ناتوانی در بیماران را کاهش داد [1].
نویسندگان
سبا رشیدی
دانشجوی کارشناسی پرستاری،کمیته تحقیقات دانشجویی دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی البرز،کرج، ایران
زهرا طیبی میانه
کارشناس ارشد مراقبت ویژه،عضو هیات علمی، دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی البرز،کرج،ایران