لارنگومالاسی در نوزادان

مقدمه: لارنگومالاسی یا نرمی حنجره شایعترین علت استریدور در نوزادان است که می تواند همراه با ریفلاکس گاستروازوفاژ باشد. این اختلال می تواند سبز بروز FTT، بستری مکرر شیرخوار و اختلال رشد کودک شود. معمولا در هفته اول زندگی آغاز میشود و تا 12 الی 48 ماه بطول می انجامد.این بیماری در جنس مذکر حدود دو برابر جنس مونث شیوع دارد.معرفی بیمار :نوزاد پسر 14 روزه حاصل زایمان NVD می باشد که با پنومونی و استفراغ مکرر مراجعه کرده است. استریدور خفیف دمی و رترکشن زیردنده و بالای استرنوم دارد. بی قرار است. تحت O2تراپی قرار گرفت. در معاینات بالینی مشخص شد نوزاد دچار لارنگومالاسی می باشد. تخت در حالت آنتی ریفلاکس و نوزاد در پوزیشن prone قرار گرفت. مراقبت های پرستاری از قبیل تغییر پوزیشن،کاهش استرسورهای محیطی، پایش وزن گیری، استفاده از شیرخشک یا شیر مادر غلیظ شده،تغذیه نوزاد در وضعیت نیمه نشسته و کند کردن سرعت تغذیه انجام شد. نوزاد پس از طی دوره درمان آنتی بیوتیکی و تخفیف علایم ریفلاکس و آموزش کامل والدین با حال عمومی خوب مرخص گردید.بحث و نتیجه گیری: شخیص بالینی لارنگومالاسی می تواند اساسا بر مبنای علائم بیماری به صورت استریدور دمی که با تغذیه، آشفتگی و گریه یا به پشت خوابیدن کودک تشدید می شود باشد. شرح حال دقیق تر بیمار بایستی شامل شرایط بدو تولد، آنومالی های ژنتیکی یا مادرزادی، علائم تنفسی و فاکتورهای تشدیدکننده آن، و مشکلات تغذیه ای شامل عقب افتادگی رشد، خفگی یا عق زدن، علائم رفلاکس یا عفونت های ریه مکرر باشد. درمان های حمایتی و دارویی به همراه آموزش صحیح والدین باعث کاهش عوارض بیماری میشود. در صورت عدم بهبودی مداخلات جراحی توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

ریفلاکس گاستروازوفاژ ، نوزاد ، لارنگو مالاسی ، FTT