پیشگیری از قطع عضو کامل در بیمار مبتلا به زخم پاى دیابتیک

منشاءایجادزخم هاى دیابتى متفاوت بوده وشامل اختلال عصب دهى،اختلال درخونرسانى واختلال درسیستم ایمنى می باشد.طبق مطالعات اخیر،هایپرگلایسمی دربیماران دیابتى سبب کاهش آزادسازى وازودیلاتورNO ازسلولهاشده که سبب تنگى عروق ومستعدشدن زمینه براى بیمارى هاى عروقى ازجمله عدم خونرسانى مناسب به اندامهاى تحتانى مى شود.همچنین هایپرگلایسمی سبب افزایش زمان لازم براى انعقادشده ودرنتیجه بهبودزخم راباتاخیرمواجهه می کند.عفونت عارضه مهم زخم هاى دیابتیک است که عمدتابه درمان هاى جانبى دیگرى نیز نیازدارد.امرمهم درگام اول مراجعه سریع بیمار بوده ودرگام دوم تشخیص به هنگام و اقدام مناسب کادردرمانى می باشد.معرفی بیمار : آقاى49ساله باCCزخم انگشت پنجم پاى راست باسابقه بیمارى دیابت،هایپوتیروئیدیسم،ARDS،مصرف انسولین وهمچنین مصرف5نخ سیگاردرروز،پس از45روزازشروع ایجادزخم درتاریخ97/4/9به کلینیک مراجعه کرد.این تاخیرموجب کانالیزه شدن وگسترش زخم برروى سطح دورسال پا تاروى تارسال هاونکروزانگشت کوچک شده است.رونددرمان مشتمل بربررسى هاى عروقى ازجمله سونوگرافى داپلرعروق اندام تحتانی وسپس آنژیوگرافى وپس ازآن انژیوپلاستى صورت گرفته است.به علت تعلل بیماردرمراجعه به کلینیک درفازاولیه زخم ونکروزشدن انگشت پنجم وعدم قابلیت ترمیم آن به ناچارمجبوربه آمپوتاسیون انگشت پنجم شده وپس ازدبریمان بافتهای اسلافه،ادامه درمان تاانتهابااستفاده ازروش های نوین درمان زخم انجام شدوگزینه قطع کامل عضوردشد.بحث و نتیجه گیری: پس ازبروززخم پای دیابتیک،درگام اول،مراجعه سریع بیمارحائزاهمیت بوده وتاخیرمی تواندمنجربه گسترش زخم وآسیب هاى جبران ناپذیرازجمله نکروزشدن بافت واستئومیلیت باشد. بیماران بایدازاکتفابه خوددرمانى ودرمان هاى سنتى اجتناب کرده وهرچه سریع تربه متخصصین مربوط مراجعه کنند.پس ازمراجعه،امرمهم دیگر،تشخیص به موقع وعلت یابى صحیح می باشدکه مانع امپوتاسیون کامل عضو میشودوازکاهش کیفیت زندگى فردمی کاهدوامیدبه زندگى راافزایش دهد.

کلیدواژه ها:

دیابت ، آمپوتاسیون ، مراجعه دیرهنگام ، زخم پای دیابتیک