مطالعه ی تطبیقی ماهیت حقوقی رابطه ی حکومت و اموال عمومی کاربری محور در فقه امامیه و حقوق فرانسه

اموالی که به صورت دائمی به برآورده ساختن یک هدف و کاربری عام اختصاص یافته اند، قسمی از اموال عمومی را شکل می دهند که از آن به عنوان اموال عمومی کاربری محور یاد می شود. پژوهش پیش رو با بهره گیری از مطالعات کتابخانه ای و اتخاذ رویکردی تحلیلی-توصیفی، در مقام شناسایی ماهیت حقوقی رابطه ی حکومت و اموال عمومی کاربری محور از طریق بررسی آثار و نظریه های فقهای امامیه و حقوقدانان فرانسوی در ادوار مختلف، به این نتیجه دست یافته است که فقهای امامیه با ارائه ی سه نظریه ی مالکیت جهت ، مالکیت عنوان و مالکیت شخصیت حقوقی اموال عمومی کاربری محور در تمامی ادوار فقهی ماهیت حقوقی رابطه ی حکومت با این دسته از اموال را از نوع نظارت، اداره و نگهداری دانسته اند. در مقابل، حقوقدانان فرانسوی ابتدا با طرح نظریه های بلامالک بودن ، تحت مالکیت ملت بودن ، تحت حاکمیت حکومت بودن و مالکیت جهت و کاربری ماهیت حقوقی رابطه ی حکومت با این دسته از اموال را از نوع اداره و نگهداری دانستند، لکن عدم کفایت این نظریه ها در حفاظت از اموال عمومی در برابر تعدیات اشخاص، سبب شد تا از طریق دگرگونی مفهوم مالکیت، نظریه ی مالکیت عمومی را مطرح سازند. نظریه ای که هم اکنون به راهکاری برای بهره برداری اقتصادی اداره کنندگان اموال عمومی از این اموال تبدیل شده و صیانت از این اموال را در معرض خطر قرار داده است.  

کلیدواژه ها:

اموال عمومی ، حکومت ، شخصیت حقوقی اموال ، مالکیت جهت ، مالکیت عمومی ، مالکیت عنوان